Ντρέπεσαι να είσαι δημοσιογράφος

ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

«Στο Χαλάνδρι βρέθηκα για ρεπορτάζ στις καφετέριες και μόλις έλεγα πως είμαι δημοσιογράφος με κοιτούσαν με άγριο βλέμμα».
Ο συνάδελφος εδώ στην εφημερίδα δεν μπορούσε να κάνει εύκολα τη δουλειά του χθες. Και πού, στο Χαλάνδρι, όχι σε καμία από τις συνοικίες της Αθήνας στις οποίες το ΟΧΙ σάρωσε και οι δημοσιογράφοι αποτελούν «κόκκινο πανί» για τον κόσμο.
Συγγνώμη, αλλά αποτελεί γεγονός πως το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» αποτελεί σύνθημα που το τελευταίο καιρό ήρθε στα χείλη απίστευτα πολύ κόσμου, περισσότερου από κάθε άλλη φορά.
Ωστόσο, άλλο οι δημοσιογράφοι και άλλο τα ΜΜΕ, μην μπερδευόμαστε. Άλλο οι κλήσεις στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ (κάτι που σηκώνει μεγάλη συζήτηση για το αν θα έπρεπε να γίνουν) κι.. άλλο ο έλεγχος του ΕΣΡ στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ.
Κάθε δημοσιογράφος μπορεί να έχει τις απόψεις του και κρίνεται από τον κόσμο γι' αυτές. Σε καθημερινή βάση. Κι εννοείται πως δεν μπαίνει ζήτημα ελέγχου. Δεν είναι θέμα ούτε Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ ούτε κανενός εισαγγελέα. Εκτός κι αν έκανε ο δημοσιογράφος κάτι παράνομο, οπότε περνάμε σε άλλα πεδία. Αλλά για τις απόψεις του δεν μπορεί να κατηγορηθεί κανένας, όποιες κι αν είναι αυτές.
Ωστόσο τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ ελέγχονται και πρέπει να ελέγχονται, από το αρμόδιο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ώστε να είναι αντικειμενικά και πλουραλιστικά. Προσοχή όμως, όχι όλα τα ΜΜΕ, όχι οι εφημερίδες λόγου χάριν. Μόνο οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, επειδή κατέχουν δημόσιες συχνότητες. Αυτή είναι η διαφορά και κρατήστε την, παρακαλώ.
Αν τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ ήταν πλουραλιστικά και αντικειμενικά την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα; Το ξέρουν τα ίδια αν ήταν ή όχι...

Δημήτρης Κανελλόπουλος (efsyn)