Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συλλογικής λειτουργίας το απαραίτητο υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης και ο σεβασμός της διαφορετικής άποψης δοκιμάζονται καθημερινά. Αναπόφευκτα λοιπόν, κατά καιρούς, τα λάθη και οι αστοχίες. Στο φύλλο του Σαββατοκύριακου ο Ν. Ασημακόπουλος αστόχησε διπλά. Προσπαθώντας να καυτηριάσει την «κομματική σαβούρα» που κατά τη γνώμη του «θα αρχίσει σιγά σιγά να φορτώνεται στο καράβι» της ΕΡΤ, έγραψε: «Μάθαμε ότι διευθυντής ειδήσεων αναλαμβάνει ο διευθυντής σύνταξης της Αυγής», φωτογραφίζοντας τον συνάδελφο Σταύρο Καπάκο. Αυτός ο βαρύτατος και ανοίκειος..
χαρακτηρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός σε καμία περίπτωση για τον καλό συνάδελφο, που είναι υπόδειγμα εντιμότητας, σεμνότητας και επαγγελματισμού, με πλούσια θεωρητική κατάρτιση και με πολύχρονη και πετυχημένη προϋπηρεσία στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και σε μεγάλα ιδιωτικά ΜΜΕ.
Ο συν. Ν. Ασημακόπουλος είναι ελεύθερος να γράφει την άποψή του, όπως όλοι, η σπίλωση όμως δεν ταιριάζει στην πολυφωνία της εφημερίδας μας. Σκληρή κριτική προς κάθε κατεύθυνση ναι, αλλά με επιχειρήματα και απευθυνόμενη σε συγκεκριμένα πρόσωπα.
Η δεύτερη αστοχία του είναι ότι με τον χαρακτηρισμό που χρησιμοποίησε δείχνει να πιστεύει ότι αρκεί η κομματική ιδιότητα (εννοείται, βέβαια, κόμματος του ευρύτατου δημοκρατικού τόξου και όχι της Χρυσής Αυγής) για να απαξιώνεται ένας εξαίρετος επαγγελματίας δημοσιογράφος. Από πότε όμως ισχύουν τέτοιες διακρίσεις στη δημοκρατία μας; Οι άξιοι να καταλάβουν κάποιες θέσεις δεν πρέπει δηλαδή να έχουν πολιτική υπόσταση; Αυτό το σημείωμα είναι η ελάχιστη οφειλόμενη αποκατάσταση στον Σταύρο Καπάκο.
Νικόλας Βουλέλης (EφΣυν)
