Αναδημοσιεύω ένα κείμενο πού έγραψα πριν τις εθνικές εκλογές του Γενάρη, έν όψει της διαδήλωσης του νέου δημοσιογραφικού υποπρολεταριάτου στα Ιντερνετικά ΜΜΕ, στις 21 Μαϊου 2015, στις 18:00, έξω από τον «Ομιλο 24» του προέδρου της εργοδοτική Ενωσης ιδιοκτητών εταιρειών διαδικτύου (ΕΝΕΔ), Δ. Μάρη. Η Ενωση αυτή -όπως είναι γνωστό- δημιουργήθηκε από τους ίδιους διαπλεκόμενους εργοδότες που κατέχουν όλων των ειδών τα Μέσα (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, digea, δορυφορικά, κ.λπ), εταιρείες διαφήμισεις, καράβια, ενέργεια, κατασκευές …κόμματα κ.ο.κ..
του Δημήτρη Τρίμη Ο καθένας γράφει ό,τι θέλει αυτόν τον καιρό για το φορολογικό καθεστώς από 1/1/2015 όσων εργάζονται με την πιο εκμεταλλευτική πατέντα εργασίας που επινόησε ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή με το δήθεν καθεστώς «ελευθέρου επαγγελματία» (ΔΠΥ- μπλοκάκι). Κατ’ αρχήν τα 650 ευρώ το χρόνο δεν είναι εισφορά αλληλεγγύης αλλά τέλος επιτηδεύματος. Αυξάνεται σε 650 από 500 ευρώ για όσους έχουν και μισθωτή εργασία (άρα εισπράττουν ένα μισθό κάθε μήνα) και έχουν και μια δεύτερη δουλειά με μπλοκάκι. Τα καθαρά κέρδη, αφού αφαιρεθούν τα έξοδα (και όχι τα έσοδα), των τελευταίων από το μπλοκάκι, φορολογούνται με 26% πράγματι από το πρώτο ευρώ.
Για τους υπόλοιπους, δηλαδή όσους δεν έχουν μισθωτή εργασία και εργάζονται σε έναν εργοδότη με μπλοκάκι, δεν αλλάζει τίποτα. Δηλαδή πληρώνουν το μειωμένο τέλος επιτηδεύματος των 500 ευρώ και φορολογούνται με την κλίμακα των μισθωτών αν και αμείβονται με μπλοκάκι. Συνεπώς για τον ταλαίπωρο κόσμο των ιντερνετομάγαζων (που κατά συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει άλλη μισθωτή εργασία) δεν αλλάζει τίποτα.
Το θέμα λοιπόν για το προλεταριάτο των ιστοσελίδων δεν είναι το φορολογικό. Το πραγματικό θέμα με το οποίο δεν ασχολείται σχεδόν κανείς είναι το ασφαλιστικό. Εκμεταλλευόμενος τη σχετική φιλελεύθερη νομοθεσία, ο κάθε εργοδότης τούς αμείβει με μπλοκάκι και μετακυλύει πάνω τους το ασφαλιστικό κόστος της εργασίας (ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ). Αν αντίθετα τα ίδια λεφτά τούς τα έδινε με ασφαλισμένη μισθωτή εργασία θα έπρεπε να τους πληρώνει εργοδοτικές εισφορές, κάτι το οποίο σήμερα δεν πράττει, καθώς και αποζημίωση απόλυσης στην περίπτωση που τους απολύσει. Τώρα το αφεντικό …απαλλάσσεται από κάθε «κόστος» (ασφάλισης ή αποζημίωσης απόλυσης, αλλά και πληρώνει κάτω και από τον κατώτατο μισθό).
Συμπέρασμα: Οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκι» αντί με μισθό (χωρίς τη θέλησή τους), σε οποιαδήποτε επιχείρηση, πρέπει να καλούν (έστω και ανωνύμως) την Επιθεώρηση Εργασίας, να ενημερώνουν τα Σωματεία του κλάδου τους, να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη και να απαιτούν ΜΙΣΘΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ με βάση την οικεία Συλλογική Σύμβαση (αν υπάρχει) και τουλάχιστον με τον κατώτατο μισθό και επομένως και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ στο ΙΚΑ ή σε άλλο Ταμείο που σύμφωνα με το νόμο ο εργοδότης τους οφείλει να τους ασφαλίζει.
Οπως είναι γνωστό, παρά τις επί σχεδόν 20 χρόνια προτάσεις των ΕΣΗΕΑ – ΠΟΕΣΥ για τη νομοθετική επέκταση του δικαιώματος κοινωνικής ασφάλισης και των συναδέλφων που εργάζονται σε Ιντερνετικές επιχειρήσεις Ενημέρωσης στα οικεία Ταμεία του Τύπου (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ) – όπως ακριβώς έγινε το 1998 και με τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ-, οι κυβερνήσεις της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ όπως και η πρόσφατη μνημονιακή συγκυβέρνησή τους, ΔΕΝ νομοθέτησαν σχετικά.
Ρωτήστε να μάθετε γιατί δεν νομοθέτησαν υπέρ των συναδέλφων τους στο Ιντερνετ, την κάθε Βούλτεψη, Πιπιλή, Αννα Καραμανλή, Αρια Αγάτσα, τον κάθε γίγαντα Ντινόπουλο, Γκιουλέκα, Μανόλο Μαυρομάτη, τον κάθε Ρουσόπουλο, Κεδίκογλου, την κάθε Καϊλή, Συλβάνα Ράπτη και άλλα κοινοβουλευτικά στελέχη Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ που προέρχονται από την …άδολη δημοσιογραφία.
Υ.Γ. Ακόμα περιμένω από τον φίλο μου νέο αρμόδιο υπουργό Δ. Στρατούλη να νομοθετήσει σχετικά
