Οπως γράφει o Γ. Πετρόπουλος στην ΕφΣυν, τα επιχειρήματα που επιστρατεύονται προς αυτή την κατεύθυνση εμπεριέχουν από τη «θεωρία της υποκλοπής» ώς και τη «θεωρία περί προστασίας των θεσμών» για να παρακαμφθεί το ουσιώδες και βασικό του όλου θέματος που είναι αποκλειστικά και μόνο ζήτημα πολιτικής υφής:
- Δικαιούται ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας να διοχετεύει πληροφόρηση -ανεξαρτήτως της ποιότητας και της ακρίβειάς της- με στόχο την καλλιέργεια αντιπολιτευτικού κλίματος προς την κυβέρνηση- όποια κι αν είναι αυτή;
- Δικαιούται, επίσης, από τον θεσμικό του ρόλο να αποκρύβει από την κυβέρνηση ειδικό..
λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος, ο οποίος σχεδόν καλύπτει τη δόση προς το ΔΝΤ;
Τι γράφουν Καθημερινή» και ΝΕΑ
Η εφημερίδα τα Νέα «αφιερώνει» στην... υπεράσπιση Στουρνάρα (πέρα από το πρωτοσέλιδο «χτύπημα» και κύριο άρθρο της στην σελίδα 2) και ολόκληρο δισελιδο! Στο κύριο άρθρο των ΝΕΩΝ, υπό τον τίτλο «Το φάντασμα του Τόμπρα», μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Η εξουσία πρώτα μεθάει, μετά φθείρει και αργότερα διαφθείρει. Στο στάδιο της μέθης, όλοι όσοι δεν ανήκουν στον κυβερνητικό συσχετισμό στοχοποιούνται ως εχθροί. Αυτό ακριβώς συμβαίνει μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, παρά τις προσπάθειες του τελευταίου να στηρίξει τον κοινό στόχο για επιστροφή στην ανάπτυξη. Μέσω ενός μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που διέρρευσε με τρόπο που ουδείς μπαίνει στον κόπο να ερευνήσει, στήνεται ένα κυνήγι μαγισσών. Και μάλιστα αυτό συμβαίνει στην πιο κρίσιμη ώρα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές- όταν η χώρα χρειάζεται τους πάντες στη θέση τους για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ο σκοπός δεν μπορεί να αγιάζει τα μέσα: η κυβέρνηση οφείλει να ενώνει δυνάμεις και όχι να αναζητεί παντού συνωμοσίες και εξιλαστήρια θύματα»Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στο δικό της κύριο άρθρο με τίτλο «Το κόστος για τη χώρα», αναφέρει:
«Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός και σημαντικός συνεκτικός κρίκος της χώρας με την Ευρωζώνη. Οι διοικητές της Τράπεζας έχουν παραδοσιακά το αναφαίρετο δικαίωμα να ασκούν κριτική στην οικονομική πολιτική της κάθε κυβέρνησης. Άλλωστε, τους το επιβάλλει ο θεσμικός τους ρόλος. Οι συστηματικές επιθέσεις κυβερνητικών στελεχών στον νυν διοικητή είναι ανεξήγητες και παραπέμπουν σε κυνήγι μαγισσών για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Η εκστρατεία αυτή κάνει, όμως, ζημιά και στη διεθνή εικόνα της χώρας, γιατί δείχνει ότι το πολιτικό σύστημα αγνοεί τους βασικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς. Όσοι θεωρούν λογικό στόχο την απομάκρυνση του διοικητή της ΤτΕ θα πρέπει να αναλογισθούν πολύ σοβαρά το κόστος που θα έχει για τα συμφέροντα της χώρας»
