Η μια πλευρά έχει μεραρχίες προπαγανδιστικής υποστήριξης με βαρύ οπλισμό: κανάλια, ραδιόφωνα, εκδοτικά συγκροτήματα, συστρατευόμενα κόμματα, διοικητές τραπέζης που διοχετεύουν στους εμπόλεμους της παράταξής τους προπαγανδιστικό υλικό. Η άλλη πλευρά έχει κάνα αεροβόλο, καμιά σφεντόνα, καμιά πέτρα στο χέρι. Οι αριθμητικοί συσχετισμοί στον πόλεμο της ενημέρωσης είναι συντριπτικοί. Αλλά οι λίγοι καταφέρνουν συχνά να ξεβρακώνουν τους απέναντι. Όπως έκανε η Εφημερίδα των Συντακτών που ανέδειξε το ύπουλο χτύπημα της διαρροής αντικυβερνητικού υλικού από τον θεσμικό Στουρνάρα.
Ο οποίος Στουρνάρας συνεχίζει να παίζει τον ρόλο που είχε και ως υπουργός Οικονομικών: να πυροβολεί ό,τι αντιστέκεται στα («forget it, Yannis!») συμφέροντα των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Η ΕΦ.ΣΥΝ. έκανε κουρελόχαρτο τη σοβαροφανή διάψευση της Τράπεζας της Ελλάδας για..
το email που διοχέτευσε σε συγκεκριμένα δημοσιογραφικά κέντρα. Εκείνα που ποιούνταν αρχικά τη νήσσα, ώσπου η ΕΦ.ΣΥΝ έβγαλε ντοκουμέντα. Και τότε οι δημοσιογραφικές πυροβολαρχίες της πλευράς στην οποία ανήκει και ο Στουρνάρας άρχισαν να ξερνάνε μολύβι και εμετό κατά της εφημερίδας που έκανε την αποκάλυψη της στοχευμένης διαρροής, μιλώντας (ποιοι;) για δημοσιογραφική δεοντολογία για «αχειραγώγητη Δημοσιογραφία» και για «κίνδυνο της Δημοκρατίας»...
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog
