Δηκτικά σχόλια από την γνωστή(;) συγγραφέα Δάφνη Χρονοπούλου και κατά των Κορτώ - Χωμενίδη
Πόλεμος συγγραφέων για τον «συγγραφέα» Aντώνη Κανάκη ξέσπασε μετά την ανάρτηση της γνωστής(;) συγγραφέως (πολλοί συγγραφείς πλακώσανε) Δάφνης Χρονοπούλου στο προσωπικό της μπλογκ, υπό τον τίτλο «Περί κανιβάλων: Όταν πεθάνουν οι γονείς σου γράψε μας!».
Ο τηλεδιασκεδαστής Αντώνης Κανάκης που εξέδωσε ένα βιβλιαράκι σχετικά με το θάνατο του πατέρα του, δεν φανταζόταν τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε. Πολλές από αυτές ήταν θετικές -κυρίως μεταξύ των ανθρώπων της σόουμπιζ- δεν έλειψε όμως και η σκληρή κριτική.
Η συγγραφέας Δάφνη Χρονοπούλου άνοιξε τον ασκό του Αιολου αφενός με τα δηκτικά σχόλια της για το βιβλιαράκι του Κανάκη και αφετέρου με την κριτική της στην οποία συμπεριλαμβάνει άλλους δύο γνωστούς συγγραφείς (δεν κατονομάζει αλλά φωτογραφίζει τους Κορτώ και Χωμενίδη).
Η Δάφνη Χρονοπούλου γράφει χαρακτηριστικά:..
«Γνωστός τηλετέτοιος βλέπω βγάζει τσάκα -τσάκα βιβλίο για τον πατέρα του που μόλις έθαψε. Πότε το 'γραψε, πότε βρήκε εκδότη, πότε το διόρθωσαν κι επιμελήθηκαν δεν ξέρω. Παρατηρώ με φρίκη πως όσο βουλιάζουμε στις συνέπειες της Κρίσης τόσο ο κανιβαλισμός γίνεται καθημερινότητα με όλο και πιο πολλούς διάσημους να πουλάνε τα πτώματα της μάνας και του πατέρα τους.Αμεση ήταν η αντίδραση του Αύγουστου Κορτώ που απαντησε μέσω facebook:
Δύο τα πολύ γνωστά ονόματα της λογοτεχνίας που θησαύρισαν πέρσι με μυθιστορίες με θέμα τις μάνες τους. Σειρά τώρα πήρε κι ο πατέρας. Βλέπετε είναι οι πωλήσεις σίγουρες».
«Δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο του Αντώνη Κανάκη. Αυτό που ξέρω, ωστόσο, είναι ότι η μνήμη των γονιών του καθενός είναι ιερή, και του ανήκει απόλυτα, και ότι όποιος τρίτος την προσβάλλει είναι το ομηρικό 'άχθος αρούρης'.ΥΓ: Εδώ έγραψε η Σταματίνα Τσιμτσιλή βιβλίο (μυθιστόρημα για μια μικροσκοπική σατέν ρόμπα) κι ο Σταμάτης Μαλέλης (με τη μούφα κατάθλιψη), δεν θα γράψει ο Κανάκης ρε παιδιά που στο κατω κάτω γράφει και μια βιωματική ιστορία, σχετικα με τον θανατο του πατέρα του. Βέβαια με τούτα και με κείνα, όπως σχολιάζει κάποιος, πηδάνε από τα παράθυρα στη Σουηδική Ακαδημία, αφού δεν ξέρουν που να πρωτοδώσουν το Νόμπελ...
(Και όχι, δεν με πείραξε η μπηχτή της κυρίας Χρονοπούλου, όπως βεβαίως και δεν 'θησαύρισα' από τη νεκρή μου μάνα. Το Κατερινάκι ήταν μια διαδικασία ιδιωτική, μύχια, επώδυνη και ακριβή, και ουδείς μπορεί να αγγίξει τη μάνα μου όπως την περιέχω - πολλών δε μάλλον μια τόσο επιδερμική κακοήθεια)».