Με λίγα λόγια, επρόκειτο για ένα στρατευμένο αντικυβερνητικό non paper προς πολιτική χρήση, σαφώς κατά της διαπραγματευτικής προσπάθειας της χώρας, όπως μαρτυρεί καθαρά και ο τίτλος του επίμαχου e-mail: «Ο λογαριασμός των 100 ημερών, πριν καν αρχίσει η χρεοκοπία και χωρίς να μπορεί να υπολογιστεί η επενδυτική άπνοια που υποθηκεύει γενικότερα την οικονομία».
Συνεπώς, κατά την άποψή μας, προκύπτει μείζον θέμα «μονταζιέρας» στην ΤτΕ, μέγα δηλαδή..
ζήτημα υπονόμευσης της χώρας, με ευθύνη του διορισμένου από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και από την τρόικα στην κρίσιμη θέση του διοικητή της ΤτΕ, κ. Στουρνάρα. Κι ένα παιδί αντιλαμβάνεται ότι το συγκεκριμένο e-mail, στελέχους του Γραφείου Τύπου της ΤτΕ, δεν αποτελεί απάντηση σε κάποια συγκεκριμένη ερώτηση ενός φιλομαθούς ρεπόρτερ, αλλά κακόβουλη πολιτική οδηγία υπονόμευσης της χώρας.
Αλλωστε, η Τράπεζα της Ελλάδος υποχρεούται να δίνει επίσημα στοιχεία στον Τύπο, όποτε της ζητηθούν, αποκλειστικά με βάση τις τακτικές (μηνιαίες ή τριμηνιαίες) δημοσιοποιημένες εκθέσεις της Τράπεζας και όχι στο... περίπου εκτιμήσεις. Λ.χ. 30 ή 35 είναι τελικά τα δισ. ευρώ που έφυγαν από τις τράπεζες; Και τι θα πει ακριβώς έφυγαν τα λεφτά «το τελευταίο διάστημα»;
Ως εκ τούτου, ο συντάκτης του επίμαχου e-mail, δεξί χέρι του κ. Στουρνάρα από παλιά (σ.σ. ήταν και στο Γραφείο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών επί Στουρνάρα -από τον Ιούλιο 2012 έως τον Ιούνιο 2014- και ταυτόχρονα... οικονομικός συντάκτης σε μεγάλο όμιλο του Τύπου)- ελέγχεται και δεοντολογικά. Δεν επιτρέπεται εκ της θέσεώς του να δίνει τις προσωπικές πολιτικές, δήθεν έγκυρες, εκτιμήσεις του επιλεκτικά σε δημοσιογράφους. Κι εκείνοι να τις αναδημοσιεύουν αμάσητες, ανυπόγραφες, δίχως διασταύρωση, χωρίς παραπομπή και αναγραφή της πηγής τους, σε επιλεγμένα ΜΜΕ με σαφή αντικυβερνητική σκοπιμότητα.
Κι ας λέει ο Κώδικας Δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος ότι ο δημοσιογράφος οφείλει: 1) να ερευνά προκαταβολικά με αίσθημα ευθύνης την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει (άρθρο 1, παρ. ε), 2) να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας (άρθρο 1, παρ. α).
Αυτά είναι γνωστά σε όλους και όποιος δημοσιογράφος ή Μέσο Ενημέρωσης θεωρεί εαυτόν αδικημένο από την εφημερίδα μας να μας πει ακριβώς τον λόγο και ιδίως τι δουλειά έκανε και κάνει για λογαριασμό ποιων και πόσων αφεντάδων.
Δημήτρης Τρίμης (ΕφΣυν)
