του Χρήστου Ξανθάκη
Θα μπορούσε κανείς να το δει ως απλή εθιμοτυπική συνάντηση. Ως μια ευκαιρία να αναθερμάνουν τις σχέσεις τους ο Τσίπρας με τον Αβραμόπουλο, μετά από το πολικό ψύχος της προεδρικής εκλογής. Όταν περίμενε ο Δημήτρης το τηλεφώνημα του Αλέξη και αντ’ αυτού άκουσε ντριν ντριν ο Πάκης. Τέλος πάντων, περασμένα ξεχασμένα, φρέσκα κουλούρια (επίκαιρον και λόγω εποχής) και πάμε για άλλα. Τα οποία άλλα εν τέλει είναι σοβαρότερα, πολύ σοβαρότερα από την Προεδρία. Για τον μέσο Έλληνα τουλάχιστον, που σαφώς επηρεάζεται περισσότερο από την ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών παρά από τις light ίντριγκες της Ηρώδου του Αττικού.
Κι εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά. Η ανθρωπιστική κρίση στη Μέση Ανατολή, οι πόλεμοι στην Αφρική, ο υπερπληθυσμός και η ερημοποίηση στην Ασία, οδηγούν όλο και περισσότερο..
κόσμο στο καταφύγιο Ευρώπη. Πράγμα απολύτως λογικό, μιας και κανείς δεν έχει όρεξη να τον φάνε τα βόλια ή τα όρνεα. Συμβαίνει και με τα δικά μας τα παιδιά, που φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό. αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Το γεγονός ότι διαθέτουν διαβατήριο Σένγκεν, δεν τους κάνει καλύτερα πλάσματα στα μάτια κανενός Θεού. Τους κάνει απλώς πιο τυχερούς…
Και όπως διογκώνεται το κύμα της μετανάστευσης, αυξάνονται διαρκώς και οι υποχρεώσεις των χωρών υποδοχής. Κάπως πρέπει να τους ταϊσεις αυτούς τους ανθρώπους, κάπως πρέπει να τους κοιμήσεις, κάπως πρέπει να τους περιθάλψεις, κάπως πρέπει να τους προσανατολίσεις προς το αύριο. Την ώρα που ζορίζεσαι να πράξεις κάτι τέτοιο για τους δικούς σου πολίτες, πώς μπορείς να τα καταφέρεις με τους ξένους; Χρειάζεσαι κεφάλαια, προσωπικό, τεχνογνωσία και οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καμία όρεξη να σου τα προσφέρουν. Σου πετάνε κάτι ψιλά για τη Frontex, σου δίνουν και μερικά μαθήματα περί υπευθυνότητας, σου κουνάνε και το δάχτυλο γιατί κάποτε είχες λεφτά αλλά τα ‘φαγες και γειά σας παλικάρια. Αν σ’ αρέσει. Αν δεν σ’ άρεσε ας μην υπέγραφες τη συνθήκη του Δουβλίνου.
Αυτή ακριβώς τη συνθήκη που στέλνει πίσω τους μετανάστες στη χώρα εισόδου τους. Και έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών, εξαθλιωμένων και διαλυμένων και καταραμένων. Μια κατάσταση που δεν μπορεί να συνεχιστεί και πρέπει να αλλάξει. Να αλλάξει αμέσως τώρα. Πράγμα που παραδέχθηκε και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, στις δηλώσεις του μετά από τη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας ότι η Ευρώπη προβληματίζεται για το θέμα. Γάτος είναι ο άνθρωπος, τόσα χρόνια στο πολιτικό κουρμπέτι και στη διπλωματία έχει περάσει, γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει τόσο εδώ όσο και πιο δίπλα. Γιατί αν δεν είχε συμβεί η Αραβική Ανοιξη κι αν δεν σπαρασσόταν η Αφρική από εμφυλίους, δεν θα τα είχανε δει όλα η Ιταλία και η Ισπανία και δεν θα έσπευδαν στο πλευρό μας να ζητήσουν επαναδιαπραγμάτευση. Τώρα που πλημμυρίσανε και αυτές, ξαναθυμήθηκαν ότι το Δουβλίνο δεν συμφέρει και τόσο τις χώρες του Νότου και βολεύει μόνο τους Βόρειους.
Οπότε θα βρει συμμάχους ο Τσίπρας στον αγώνα του για αναθεώρηση της συνθήκης. Αρκεί να μην βάλει όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι, πράγμα που έσπευσε να του υπενθυμίσει και ο Αβραμόπουλος λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το θέμα της μεταναστευτικής πολιτικής δεν πρέπει να συνδέεται με το θέμα της διαπραγμάτευσης». Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε δηλαδή, άγιες μέρες που ‘ναι. Και πάρε κι ένα μηνυματάκι ακόμη ότι για να ανοίξει το πορτοφόλι θέλει δουλειά πολλή…
(newpost)