Άμα δίνεις να ξεχνάς, άμα παίρνεις να θυμάσαι. Μου το έλεγε η συχωρεμένη γιαγιά μου, πιθανόν το έλεγε και στον Αχιλλέα Μπέο η δική του. Γι’ αυτό και προχθές, έτσι ξεκούδουνα, θυμήθηκε να αποκαλύψει στην (επικατάρατη!) «Δίκη» τού Σκάι ότι μέρος των 300 χιλιάδων ευρώ που χρειάστηκε για την εγγύηση της αποφυλάκισής του το πρόσφεραν ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Γιώργος Σπανός. Γι’ αυτό είναι οι φίλοι. Γι’ αυτό είναι και οι άνθρωποι. Το έλεγε και ένας συχωρεμένος δημοσιογράφος – ονόματα δεν αποκαλύπτομε, μνήμες δεδικαιωμένων από το θάνατο δεν σπιλώνουμε: «Καταθέσεις στην τράπεζα δεν έχω, αλλά άμα χρειαστώ έχω φίλους». Δεν ξέρω αν και στα δύο σκέλη των λόγων του έλεγε την αλήθεια. Ότι δηλαδή ΔΕΝ είχε καταθέσεις και ότι είχε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ φίλους.
Τέλος πάντων, ας ασχοληθούμε με τους ζώντες. Και τις ζώσες αλήθειες...
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου του Διον. Βραϊμάκη ΕΔΩ
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης με τίτλο «Παιχνίδια παραγόντων»).
Τέλος πάντων, ας ασχοληθούμε με τους ζώντες. Και τις ζώσες αλήθειες...
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου του Διον. Βραϊμάκη ΕΔΩ
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης με τίτλο «Παιχνίδια παραγόντων»).