Οι τελευταίοι θύμιζαν καθηγητές περασμένων εποχών, που δουλειά τους ήταν να εξηγούν στους μαθητές τους τα μαθηματικά της φτώχειας. Το "ένα κι ένα κάνουν δύο" της λιτότητας. Τη συντομότερη απόσταση μεταξύ του σήμερα και του αύριο, που αποκαλείται Μνημόνιο. Και τα νέα ελληνικά που ειδικεύονται να κρύβουν τις τραγωδίες, την απόγνωση, και τις συνακόλουθες ενοχές, πίσω από λέξεις αθώες, ουδέτερες, ακόμα και ωραίες να τις ακούς και να τις διαβάζεις. Πλεόνασμα, ανάπτυξη, μεταρρυθμίσεις.
Ο Βαρουφάκης κατάφερε όμως να μιλήσει σε ψυχές που διψούσαν για αλήθεια και αξιοπρέπεια. Κι έτσι να γίνει ένα είδος ροκ σταρ της οικονομίας. Περιζήτητος σε κανάλια, εφημερίδες, περιοδικά,..
ιστοσελίδες και λοιπά μέσα από τα λεγόμενα επικοινωνίας. Δεν υπάρχει μέρα να μην ανοίξεις το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τον υπολογιστή και να μην βρεις μπροστά σου το πρόσωπό του. Να μην σκοντάψεις σε μια συνέντευξή του. Να μην σκαλώσεις σε έναν τίτλο που αναφέρεται σ' αυτόν.
Όλα καλά έως εδώ, επικοινωνιακά μιλώντας. Και η διαφήμιση που έχει κάνει στην Ελλάδα και στην κυβέρνηση αξίζει πολλά. Θα τα ξοδέψει όμως όλα τα κέρδη που αποκόμισε για λογαριασμό του και για λογαριασμό μας, αν εξακολουθήσει να μιλάει τόσο πολύ. Να εμφανίζεται δυο και τρεις φορές τη μέρα με συνεντεύξεις ή τιτιβίσματα. Διότι κανένας, ούτε ο χαρισματικός αυτός υπουργός, δεν μπορεί να γλιτώσει τη φθορά από την τοξική υπερπροβολή.
Ως εκ τούτου, η προτροπή του πρωθυπουργού για λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά θα μπορούσε να μεταφραστεί γι' αυτόν σε λιγότερες διαλέξεις και περισσότερη οικονομία. Ή, Γιάνη μας, μην απλώνεις άλλο το μαντίλι σου. Διότι οικονομία δεν σημαίνει μόνο την επιστήμη της διαχείρισης των του οίκου μας. Σημαίνει και τη φειδώ. Την αποφυγή του περιττού. Τα λίγα λόγια με πολύ βάρος...
Θανάσης Καρτερός (Αυγή)
