του Kώστα Γιαννακίδη (citi-zen)Αν οι δημοσκοπήσεις λένε την αλήθεια, οι περισσότεροι από μας δεν θέλαμε αυτές τις εκλογές. Και θα επιβραβεύσουμε δια της ψήφου μας αυτόν που τις επέβαλε, ακόμα και αν δεν τον θεωρούμε καταλληλότερο ως πρωθυπουργό, αισιοδοξώντας ότι δεν θα υλοποιήσει αυτά που πιστεύει.
Εντάξει, ας μην παίζουμε με τα νούμερα. Όλα εξηγούνται πολιτικά και στατιστικά. Όμως όπως και αν έχουν τα πράγματα και οι αριθμοί, η προεκλογική περίοδος που κλείνει ήταν ιδιαίτερη. Είχε μικρή διάρκεια. Και αυτό, τελικά, είναι καλό. Βέβαια στην Ελλάδα η προεκλογική περίοδος αρχίζει πάντα τη Δευτέρα μετά τις εκλογές. Ωστόσο, όσο μικρότερο είναι το μήκος της επίσημης εκστρατείας, τόσο το καλύτερο για όλους μας...
Συγκρατήθηκαν τα ποσά, τυπώθηκαν λιγότερα φυλλάδια. Επίσης το κρύο δεν επέτρεψε τις ανοιχτές συγκεντρώσεις. Άνοιξαν πάλι τα σπίτια και γέμισαν τα καφενεία. Τι ακούσαμε εκεί μέσα; Λίγη αλήθεια και πολλά ψέματα, όπως συμβαίνει σε όλες τις αναμετρήσεις. Ο φόβος, αναμετρήθηκε με την οργή. Φαίνεται πλέον ότι εκείνοι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, είναι περισσότεροι από αυτούς που φοβήθηκαν. Εν τέλει είναι καλό ο λαός να πηγαίνει στην κάλπη χωρίς να γνωρίζει την αλήθεια. Έτσι, εξασφαλίζει το τεκμήριο της αθωότητας.
Τι θα θυμόμαστε, λοιπόν, από αυτές τις εκλογές; Σίγουρα την ιστορική βαρύτητα του αποτελέσματος. Για πρώτη φορά ένα κόμμα με αφετηρία την Αριστερά (και μάλιστα τη Ριζοσπαστική) αναδεικνύεται σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη της χώρας. Μένει, βέβαια, να δούμε αν οι ιδέες και οι εμμονές προσαρμοστούν στην πραγματικότητα. Αλλά για αυτό έχουμε χρόνο. Θα θυμόμαστε το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού λόγου. Όποιος άκουσε συζητήσεις σε περιφερειακά κανάλια, έφτιαξε και βαλίτσες για να φύγει από τη χώρα. Όμως αυτή δεν είναι η πολιτική ζωή; Αυτή δεν είναι η κοινωνία μας; Το σποτ που θα θυμόμαστε περισσότερο είναι το τρενάκι του Καμμένου. Λούμπεν, όσο και η συλλογική αισθητική.
Κάτι ακόμα; Ναι. Συχνά η ένταση υπερέβη τα όρια της ευπρέπειας. Η πόλωση έφτασε στα άκρα. Αλλά δεν σημειώθηκε ούτε ένα περιστατικό βίας. Ούτε ένα. Και αυτή είναι κατάκτηση των πολιτών, όχι του συστήματος.
Αφιερωμένο στην Κατερίνα Γκίκα. Τέτοιες ώρες θα είχαμε λιώσει στα τηλέφωνα, στις πληροφορίες και στα κουτσομπολιά.
