Πήγες κι εσύ στο Γαλλικό Ινστιτούτο; Πήγα κι εγώ στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Το θεώρησα χρέος μου απέναντι στους νεκρούς, γιατί κάποιοι απ’ αυτούς με μεγάλωσαν έτσι μανιακός που ήμουνα με τα κόμικς και τις γελοιογραφίες. Ήταν σαν δικοί μου άνθρωποι. Και τους δικούς μου ανθρώπους, προσπαθώ να βρω έναν τρόπο για να τους τιμήσω. Άλλο τώρα αν το μετάνιωσα πικρά κατόπιν εορτής…
Όπως ανέβαινα τη Σίνα με τον φίλο μου τον Θανάση, μου ήρθε το πρώτο σοκ. Είδα μπαμπάδες με παιδάκια να προσέρχονται και αναρωτήθηκα αν καταλαβαίνουν αυτοί οι άνθρωποι που τα πάνε τα βλαστάρια τους. Γιατί τα βλαστάρια σίγουρα δεν καταλαβαίνουν, όσο κι αν ανεμίζουν τα σημαιάκια που γράφουν πάνω τους “Je suis Charlie”. Ακόμη περισσότερο, τα πιτσιρίκια τα τόσα δα, που ίσα ίσα μπορούν να..
περπατήσουν και τα κουβαλάνε οι γονείς τους ως αξεσουάρ για να πιστοποιήσουν τις ευαισθησίες τους. Ιδίως όταν πρόκειται για τέκνα γνωστών και πασίγνωστων Αθηναίων…
- διαβάστε εδώ τη συνέχεια των όσων έγραψε ο provocateur Χρήστος Ξανθάκης που πήγε κι αυτός στο Γαλλικό Ινστιτούτο για να κάνει το χρέος του απέναντι στους νεκρούς και το μετάνιωσε πικρά
Όπως ανέβαινα τη Σίνα με τον φίλο μου τον Θανάση, μου ήρθε το πρώτο σοκ. Είδα μπαμπάδες με παιδάκια να προσέρχονται και αναρωτήθηκα αν καταλαβαίνουν αυτοί οι άνθρωποι που τα πάνε τα βλαστάρια τους. Γιατί τα βλαστάρια σίγουρα δεν καταλαβαίνουν, όσο κι αν ανεμίζουν τα σημαιάκια που γράφουν πάνω τους “Je suis Charlie”. Ακόμη περισσότερο, τα πιτσιρίκια τα τόσα δα, που ίσα ίσα μπορούν να..
περπατήσουν και τα κουβαλάνε οι γονείς τους ως αξεσουάρ για να πιστοποιήσουν τις ευαισθησίες τους. Ιδίως όταν πρόκειται για τέκνα γνωστών και πασίγνωστων Αθηναίων…
- διαβάστε εδώ τη συνέχεια των όσων έγραψε ο provocateur Χρήστος Ξανθάκης που πήγε κι αυτός στο Γαλλικό Ινστιτούτο για να κάνει το χρέος του απέναντι στους νεκρούς και το μετάνιωσε πικρά