Αίσθηση προκάλεσαν το περασμένο Σαββατοκύριακο οι “ξαφνικοί έρωτες” της διαπλοκής με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταγράφηκαν σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα στο Βήμα της Κυριακής και σε ανατροπές και παρασκήνια στην τηλεοπτική ναυαρχίδα του “συστήματος” το Μεγάλο Κανάλι. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ όμως, το “θέατρο σκιών” του Σαββατοκύριακου είναι απλώς ένα άγαρμπο deja vu προηγούμενων ανατροπών και “κυβιστήσεων”. Για παράδειγμα, οι παλιότεροι θυμούνται ότι μέχρι τις εκλογές του 1977, ο ΔΟΛ στήριζε ανεπιφύλακτα την Ένωση Κέντρου και τον αλήστου μνήμης αρχηγό της Γεώργιο Μαύρο. Οι εντολές από ψηλά προς τους δημοσιογράφους του Βήματος και των Νέων ήταν σαφείς: “Ενα μονόστηλο για τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ αρκεί”. Μόλις μετά τη δυναμική που απέκτησε μετά τις εκλογές του 1977 το ΠΑΣΟΚ, οι εφημερίδες του τότε ΔΟΛ..
έγιναν συνοδοιπόροι και υμνητές του Α. Παπανδρέου. Η συνέχεια είναι γνωστή...
Το επόμενο μεγάλο επεισόδιο που έμεινε στην ιστορία για τις απότομες “κωλοτούμπες” της διαπλοκής συνδέεται με το περίφημο “βρώμικο 1989”. Αφού οι διαπλεκόμενοι “ξέσκισαν' στην κυριολεξία το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα (να θυμηθούμε το πρωτοσέλιδο του Έθνους “Πέφτει ο φαύλος”), στήριξαν τον Κ. Μητσοτάκη να ανέλθει στην εξουσία. Και, ω του θαύματος! Μόλις δύο χρόνια μετά όταν ο Κ. Μητσοτάκης κατέρρεε, οι εκδότες ανακάλυψαν και πάλι τον... Ανδρέα. Να θυμηθούμε χαρακτηριστικά τις καταθέσεις τους στο Ειδικό Δικαστήριο, όταν μπροστά στα μάτια του εμβρόντητου “γουνάκια” Βασίλη Κόκκινου απέσυραν όλες τις κατηγορίες κατά του Ανδρέα για το “σκάνδαλο Κοσκωτά”, που λίγους μήνες πριν δημοσίευαν με πηχυαίους τίτλους στις εφημερίδες τους. Στη συνέχεια στήριξαν τον Ανδρέα αλλά το “χούι” δεν τους έφυγε.
Λίγο πριν από τις εκλογές του 1996, το ΒΗΜΑ πανηγύριζε πάλι πρωτοσέλιδα ότι “ο Μπλουντόζας είναι έτοιμος για πρωθυπουργός”. Ήταν η εποχή του μεγάλου έρωτα του ΔΟΛ με τον Μιλτιάδη Έβερτ. Στην πλευρά του ΠΗΓΑΣΟΥ, ενώ εμαίνετο ο πόλεμος της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ, το Έθνος “πόνταρε” στον Γεράσιμο Αρσένη και τον 'Ακη Τσοχατζόπουλο και αντιμετώπιζε με καχυποψία τον Κ. Σημίτη. Ξαφνικά ως δια μαγείας, ανακάλυψαν την γοητεία του Κ. Σημίτη. Για να τον αδειάσουν λίγα χρόνια μετά.
Προσεγγίζοντας το “υπέροχο 2004”, ένας νέος έρωτας γεννήθηκε. Με τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ ο Κ. Σημίτης περνούσε αθόρυβα στη λήθη και το περιθώριο. Οι ακούραστοι ελιγμοί όμως των μεγάλων συγκροτημάτων των ΜΜΕ δεν σταμάτησαν. Ξαφνικά έλαμψε το άστρο και το φλερτ για τον Κ. Καραμανλή. Για να τον αδειάσουν κι αυτόν στη συνέχεια, όπως βέβαια και τον Γ. Παπανδρέου. Να ξεχάσουμε το πρωτοσέλιδο του Βήματος μετά τις εκλογές του 2007, το οποίο τον καλούσε: “Παραιτηθείτε κ. Πρόεδρε”; Όπως, βέβαια, να μην ξεχάσουμε και την “Καθημερινή”, η οποία σε μια νύχτα από “Πράβντα του εκσυγχρονισμού” έγινε η φωνή του “Καραμανλισμού”.
Και φτάσαμε στο σήμερα. Από τα πρωτοσέλιδα που χαρακτήριζαν τον Αλέξη Τσίπρα “επικίνδυνο για την χώρα”, “εθνικό καταστροφέα”, “απειλή για το έθνος”, “Στάλιν” φτάσαμε στη “μεγάλη ευκαιρία της Αριστεράς”. Την ίδια στιγμή το Μεγάλο Κανάλι έγινε “Παρτάλι για τον Αλέξη”, όπως εύστοχα ανέφερε το Πρώτο Θέμα. Βέβαια, όσοι γνωρίζουν, εκ των έσω, την διαπλοκή και τα ΜΜΕ που ελέγχει απλώς γελούν. Γιατί γνωρίζουν ότι η εποχή έχει αλλάξει. Οι εφημερίδες οδηγούνται σε συρρίκνωση, η επιρροή τους μειώνεται, τα κανάλια απαξιώνονται με γρήγορες ρυθμούς, ενώ τα δάνεια των ΜΜΕ στις τράπεζες και η γενικότερη οικονομική τους κατάσταση μοιάζει να είναι εφιαλτική. Παρόλ' αυτά συνεχίζουν να ασκούν ανεπηρέαστα την παλιά τέχνη της “κωλοτούμπας”. Ετοιμαστείτε για πολλά γέλια...
- πηγή: thetoc
