Είναι η ώρα ενός μικρού αποχαιρετισμού. Όχι, δεν εγκαταλείπω τη μάχη, απλώς αλλάζω τερέν. Αυτό το 208ο άρθρο μου στη στήλη «Σημείο G» θα είναι επίσης το πρώτο της νέας σειράς «Το ημερολόγιο ενός υποψηφίου». Ανεβαίνω στο πλοίο και σαλπάρω για τα Δωδεκάνησα.
Λοιπόν, καλοί μου φίλοι, ήρθε η ώρα κατά κάποιον τρόπο να σας αποχαιρετήσω. Προσωρινά. Η συγκυρία με καλεί έξω από τα ΜΜΕ και μακριά από την Αθήνα. Και για όποιον δεν κατάλαβε, από αύριο αναστέλλεται, για λόγους δεοντολογίας, η αρθρογραφία μου στο ThePressProject, καθώς μπαίνω στην τρεχάλα της προεκλογικής εκστρατείας ως υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ. Στα Δωδεκάνησα, την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Είναι η πρώτη φορά που βάζω υποψηφιότητα σε βουλευτικές εκλογές.
Εδώ και 15 μήνες γράφω αδιάκοπα σ’ αυτή τη γωνιά προσπαθώντας να εκφράσω τη συγκυρία, να..
αποτυπώσω το βίωμα της κρίσης και ταυτοχρόνως να ξεδιπλώσω μια αριστερή αφήγηση για την υπέρβασή της. Διακόσια επτά άρθρα ακριβώς, τα περισσότερα γραμμένα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα προκειμένου να απηχούν ζωντανά την καυτή επικαιρότητα και να τα διαβάσετε φρέσκα πρωί πρωί.
Αλλά έρχεται μια στιγμή που οι λέξεις δεν είναι αρκετές. Ψέματα, δεν το είπα καλά -έχω φαίνεται κάποιο τρακ- οι λέξεις είναι πάντα αρκετές, εφόσον είναι ειλικρινείς. Απλώς οι συγκεκριμένες λέξεις και η αλληλουχία τους χάραξαν ένα μονοπάτι που με οδήγησε στην οδό του πολιτικού ακτιβισμού, στην επικράτεια της δράσης.
- Διαβάστε τη συνέχεια των συλλογισμών του Χριστόφορου Κάσδαγλη στο thepressproject.gr
- Διαβάστε επίσης και την παρέμβασή του για το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στα Δωδεκάνησα ΕΔΩ
