Βάστα, Σταύρο!

Οι εκλογές στις 25 του Γενάρη είναι μία γενική πολιτική μάχη, η μεγαλύτερη που έχει δοθεί σε αυτή τη χώρα εδώ και 40 χρόνια. Σε τέτοιες μάχες η κάθε πλευρά ρίχνει ό,τι δυνάμεις έχει, τα δίνει όλα σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα. Στην απ’ εκεί πλευρά αυτό είναι ξεκάθαρο, στην απ’ εδώ πλευρά όλα παίζονται και αυτό είναι θέμα χαρακτήρα, ελπίζω δηλαδή να είναι θέμα χαρακτήρα και όχι κάτι χειρότερο. Ο χαρακτήρας και η κρισιμότητα αυτής της μάχης δεν κάνει… αυτονόητες καταστάσεις που είναι εντελώς ξένες με το χαρακτήρα της απ’ εδώ πλευράς, δεν θα πάμε δηλαδή σε αυτή την αναμέτρηση παριστάνοντας ότι είμαστε κάποιοι και κάποιες που δεν είμαστε.
Το θέμα μας έχει να κάνει με το αν αρκεί αυτό που είμαστε για να κερδίσει η απ’ εδώ πλευρά αυτή τη μάχη. Σε κάθε αναμέτρηση υπάρχουν και κάποια, σχετικά, αντικειμενικά δεδομένα. Στην απ’ εδώ..
πλευρά έχουμε τις αξίες, το φρόνημα, τα ένσημα στους κοινωνικούς αγώνες, το καθαρό μέτωπο, την πίστη στο κοινό καλό και βάλε κι εσύ ό,τι θες. Στην απ’ εκεί πλευρά έχουν τα… αεροπλάνα. Το «Βάστα, Αλέξη!» του Ψυχάρη προχθές στα «Νέα» μπορεί να φαίνεται κάπως γελοίο, ένας γέρικος. σκύλος που δεν μπορεί να μάθει νέα κόλπα και προσπαθεί να παρέμβει στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ όπως το έκανε στο παρελθόν με το ΠΑΣΟΚ, όπου διόριζε ακόμα και τους υπουργούς. Αλλά δεν είναι.
Η απ’ εδώ πλευρά πρέπει, οφείλει, να πιστέψει περισσότερο στις δυνατότητες της, να ξεχάσει δικαιολογίες πως αυτά κάνει γιατί αυτά μπορεί, πως αυτά κάνει γιατί αυτά ξέρει. Ο Ψυχάρης μπορεί και ξέρει πολύ περισσότερα και αυτό είναι το μέτρο και αυτό πάει να πει πως από τέτοιες καταστάσεις δεν βγαίνεις νικητής στην τύχη, στο κουτουρού και τσιμπώντας στην κάθε μαλακία. Αυτά και στις 25 Γενάρη δεν ψηφίζουμε, τους ισοπεδώνουμε!

Ο alterthess ιανός