...και ο θάνατος του ρεπορτάζ
Οι εξαθλιωμένοι «προλετάριοι» της πληροφόρησης ουδεμία σχέση έχουν πλέον με το.. δημοσιογραφικό προϊόν που παράγουν. Η επικαιρότητα προσφέρεται μέσα από τα τηλεγραφήματα του Αθηναϊκού Πρακτορείου που και σ’ αυτό δεν υπάρχει πια θέμα και ρεπορτάζ. Ειδικά στο πολιτικό και οικονομικό τομέα, τα περισσότερα τηλεγραφήματα έχουν πηγή το γραφείο του υπουργού ή το Γραφείο Τύπου του εκάστοτε υπουργείου! Στο Διαδίκτυο οι «συντάκτες» των 300 ευρώ κλέβουν και παραλλάζουν τα θέματα των εφημερίδων και στις εφημερίδες οι συντάκτες των news room κλέβουν με τη σειρά τους τα sites και τα διεθνή Μέσα.
Ενδεικτικό του ολοκληρωτικού θανάτου του ρεπορτάζ, της καρδιάς της δημοσιογραφίας, είναι πως η αναζήτηση επιβεβαίωσης σημαίνει αυτόματα την αποτυχία δημοσίευσης. Σε περίπτωση που ένας δημοσιογράφος έχει ένα ρεπορτάζ στα χέρια του και θελήσει να το χειριστεί όπως στο παρελθόν, δηλαδή να ζητήσει τη γνώμη, άποψη, άρνηση ή επιβεβαίωση από θεσμικό φορέα, υπουργείο, εταιρία ή ιδιοκτήτη, είναι βέβαιο πως αυτό θα πεταχτεί. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, θα διαστρεβλωθεί. Με το θάνατο του ρεπορτάζ επήλθε ο πλήρης και ολοκληρωτικός έλεγχος στην ενημέρωση.
Η λέξη news room ήταν και είναι ακόμη η αγαπημένη των εκδοτών και των πιστών στελεχών τους. Με αυτή κατάφεραν να «σκοτώσουν» τους δημοσιογράφους και να καταργήσουν όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Ο συντάκτης στην αλυσίδα παραγωγής του news room δεν δικαιούται άποψης και δεν έχει συμμετοχή στη δημιουργία της πληροφόρησης. Και ως ένα απλό εξάρτημά της μπορεί να είναι φθηνός και αναλώσιμος.
- από το ρεπορτάζ της Ματίνας Παπαχριστούδη στον Δρόμο της Αριστεράς