του κτηρίου της Ακαδημίας. Θέμα, η καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων για τα οποία έγινε προσπάθεια περιορισμού τους μετά την αλλαγή (άγνωστο σε ποιο βαθμό) του ιδιοκτησιακού της εφημερίδας.
Όμως, τελευταία η ψαλίδα άρχισε να ανοίγει και με τα επικείμενα δώρα εορτών ενδέχεται να πλησιάσει πάλι τα πλέον υψηλά επίπεδα που κάποια στιγμή είχαν φτάσει και στους έξι μήνες.
Το περίεργο με την Sportday είναι ότι η (φημολογούμενη) αλλαγή στο ιδιοκτησιακό δεν έφερε κάποια βελτίωση ως προς τη λειτουργία της.
Ούτε σταθερή μείωση των οφειλομένων ούτε ενίσχυση του ελλιπούς προσωπικού ούτε καλύτερη εικόνα της εφημερίδας με την διαφημισμένη τελευταία αλλαγή της, αλλά ούτε ορθολογικότερη..
δημοσιογραφική γραμμή. Έτσι, όταν στις αρχές του μήνα «έσκασε» το πόρισμα του εισαγγελέα για την πολύκροτη υπόθεση στο ποδοσφαιρικό παρασκήνιο, η Sportday κράτησε όχι απλώς χαμηλούς, αλλά χαμηλότατους τόνους, όπως προφανώς θα έκανε με το προηγούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς
(αν, βέβαια, έχει αλλάξει). Έτσι, εξαφάνισε το θέμα προβάλλοντάς το με ένα... αόρατο μονοστηλάκι στην πρώτη σελίδα και με το λιγότερο ρεπορτάζ εσωτερικά (μια σελίδα) από τα άλλα μη συλλογικά αθλητικά έντυπα.
Σε τέτοιο βαθμό ξάφνιασε αυτή η υποβάθμιση, ώστε κάποιοι αναφώνησαν «ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή την εφημερίδα;» Αν στο τιμόνι βρισκόταν μόνο ο Αλαφούζος, ασφαλώς η προβολή του θέματος θα ήταν η πλέον θορυβώδης. Εκτός πια, αν η γραμμή δεν αλλάζει για καθαρά κυκλοφοριακούς λόγους, αφού η Sportday έχει υποστεί – όπως και οι άλλες αθλητικές – εντυπωσιακή φθορά στην κυκλοφορία της και κινείται προσεκτικά για να μην έχει άλλες απώλειες από τον πυρήνα του αναγνωστικού κοινού στο οποίο απευθύνεται.
