Λοιπόν, κύριε Σαμαρά μου, έφτασε νομίζω η στιγμή, εδώ στη ρωγμή του χρόνου, να μιλήσουμε οι δυο μας σαν καλοί νοικοκυραίοι.
Σε άκουσα να λες εχθές ότι κινδυνεύουμε ξαφνικά να βγούμε από το ευρώ. Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της αντιπολιτεύσεως. Από την άλλη, όμως, οφείλω να σου δηλώσω ότι με αιφνιδίασες λιγουλάκι. Δεν πάει καιρός που μου ’λεγες ότι τα φαινόμενα απατούν και ότι όλα πάνε καλά. Ότι έχουμε βγει ήδη στις αγορές οι οποίες μας πάνε με χίλια, ότι τέλειωσαν τα βάσανά μας και τώρα θα πηγαίνουμε όλο και καλύτερα, ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια, ότι θα μειωθούν άμεσα οι φόροι και θα διορθωθούν οι αδικίες.
Η αλήθεια είναι ότι όλ’ αυτά δεν με ένοιαζαν εμένα και τόσο, όσο η διαβεβαίωσή σου ότι οι μέρες.. της αγωνίας για την τύχη της πατρίδας είχαν τελειώσει (είμαι πατριώτης εγώ), ότι κανένας πια δεν αμφισβητεί τη θέση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου κερδίσαμε και πάλι την αξιοπιστία μας και μιλάμε πλέον ως ισότιμοι εταίροι, κι όχι όπως το 2010 με τον ανεκδιήγητο Παπανδρέου που τον έκαναν ό,τι ήθελαν, ενώ εσύ αντιστεκόσουν.
Ακόμα και τις προάλλες βγήκε στην τηλεόραση εκείνος ο αχώνευτος ο αντιπρόεδρός σου, που δεν ξέρω γιατί τον κρατάς, σαν σοσιαλιστής μου φαίνεται, και είπε ότι τον φάγαμε το γάιδαρο και μένει μονάχα η ουρά. Είπε βέβαια ότι υπάρχει ένα προβληματάκι ως εκ του γεγονότος ότι η ουρά είναι τριχωτή και δεν πάει κάτω, αλλά κι αυτό το παρέκαμψα...
- διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Χριστόφορου Κάσδαγλη στο thepressproject EΔΩ
