Η τοποθέτηση όμως του Πρωθυπουργού της χώρας, δεν καταδεικνύει απλώς τον πανικό στο οποίο έχει περιέλθει, δεν αποδεικνύει μόνον ότι βρίσκεται απομονωμένος από τους ηγέτες των Βρυξελλών και έχει καταστεί υποχείριο στα χέρια των δανειστών, αλλά και τους κινδύνους που εγκυμονεί για την χώρα η διαιώνιση της παρούσας πολιτικής κατάστασης.
Ο κ. Σαμαράς, μ΄ ένα «κουτσαβάκικο» ύφος, θέλησε να ρίξει την τελευταία…ζαριά: «Παράλογες και..
αδικαιολόγητες πιέσεις δεν θα δεχθώ. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να φέρεται όπως μας φέρονταν πριν από δύο και τέσσερα χρόνια, όταν τα πάντα κατέρρεαν» είπε.
Ζήτησε, ως εκ τούτου, πίστωση χρόνου, μέσω της διασφάλισης από τους Ευρωπαίους, δήθεν της πολιτικής σταθερότητας, η οποία, βεβαίως, κινδυνεύει από την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ. Το μείζον θέμα στην πλέον κρίσιμη στιγμή που θα κρίνει την έκβαση τις προσπάθειας, είναι η πολιτική σταθερότητα, υποστήριξε ο κ. Σαμαράς. «Αυτή την πολιτική σταθερότητα κανένας δεν νομιμοποιείται στο εσωτερικό να την υπονομεύσει. Αλλά και κανένας δεν δικαιούται στο εξωτερικό, επικαλούμενος την έλλειψη σταθερότητας να φέρνει πιο κοντά την αστάθεια», είπε με νόημα.
Προειδοποίησε μάλιστα σε δραματικούς τόνους τους πιστωτές πως «οι αυτοεπιβεβαιούμενες προφητείες, γίνονται συχνά πολύ επικίνδυνες. Και στη δική μας περίπτωση, κάτι τέτοιο θα ήταν πέρα για πέρα άδικο». Τι σημαίνει αυτό; Απλώς ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας έχει χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα και αναζητεί απεγνωσμένα δεκανίκια.
Δεν μπόρεσε, όμως, παρά ταύτα, να κρύψει τους εκβιασμούς που δέχεται ακόμη και από τους υπαλλήλους της τρόϊκας, τους οποίους, όμως εκλιπαρεί να επιστρέψουν, αφήνοντας ανοικτό ότι σε διαφορετική περίπτωση δεν θα… διστάσει να προσφύγει στις κάλπες.
-διαβάστε τη συνέχεια στο hitandrun
