Με την ίδια άνεση που ο κύριος Πρωτόπαπας αποκαλεί έτσι τους δημοσιογράφους που διαδηλώνουν -γιατί αυτός και η κυβερνητική παρέα του τούς απέλυσαν επειδή έτσι γουστάρισαν- με την ίδια λοιπόν άνεση τού επιστρέφεται η ύβρις(;). Ποιος είναι αυτός ο... Πρωτόπαπας; Τι έκανε για την ενίσχυση των θεσμών και της κοινωνίας; Πούθε κρατάει η σκούφια του; Αυτός δεν ήταν συνδικαλιστής στους τραπεζικούς υπαλλήλους πριν από είκοσι τόσα χρόνια; Δεν διεκδικούσε τα δικαιώματα των συναδέλφων του; Με την πρώτη ευκαιρία δεν τους παράτησε σύξυλους για να ενθρονιστεί σε κάτι παλιοκαρέκλες της εξουσίας που περίσσευαν και προορίζονταν μόνο για τους οχληρούς, γι’ αυτούς που είχαν δώσει γην και ύδωρ προκειμένου να γευθούν τη μικρή τους εξουσία;
Δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με τέτοιους τζιτζιφιόγκους, αλλά ενίοτε ξεπερνάνε το μέτρον..
σε θρασύτητα (θρασυδειλία, διότι μακριά από τα όργανα της εξουσίας, που τους προστατεύουν, είναι σαν κοτούλες, ανύπαρκτοι). Ας τον συμβουλεύσει κάποιος να κλείσει το στόμα του ή να είναι πιο σοβαρός όταν μιλάει με κοινωνικά στρώματα που βιώνουν την εξαθλίωσή τους και για την οποία είναι από τους κύριους υπεύθυνους. Η ύβρις τού επιστρέφεται δικαιωματικά. Χρήστος Πρωτόπαπας ο...
Αμ ο άλλος; Ο και κυβερνητικός εκπρόσωπος χρηματιστής; Μούγκρισε («ουουου...») προς τους παρευρισκόμενους, «γελώντας προκλητικά» σύμφωνα με το ρεπορτάζ. Αυτός κι αν είναι οιηματίας. Ηθελα να ‘ξερα, δεν σέβονται τους συναδέλφους τους, ακόμη κι αν τους θεωρούν πλέμπα, διότι δεν κατάφεραν ό,τι οι αφεντιές τους; Να αναρριχηθούν δηλαδή στα υψηλά της εξουσίας δώματα, εκεί όπου πολλούς τους περιμένουν η αναγνώριση, το χρήμα, η εξουσία; Θα όφειλαν να είναι πιο συγκαταβατικοί με τους «αποτυχημένους» συναδέλφους τους και να μην τους φέρονται μ’ αυτόν τον σκαιό τρόπο. Αλλά, προφανώς, έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα, έχουν κόψει καπίστρι και ποιος να τους στομώσει; Αδέσποτοι και αλαζόνες ξεχύθηκαν στους «λειμώνες» της αναξιοπιστίας, πιστεύοντας ότι ακόμη υπάρχουν αφελείς που εντυπωσιάζονται από την παρουσία τους στην τηλοψία ή σε κυβερνητικά αξιώματα και, άρα, συνεχίζουν να τους ψηφίζουν και να τους στέλνουν στης Βουλής τα έδρανα.
Αυτό είναι κατάντια της χώρας, της πολιτικής ζωής. Ανερμάτιστοι και εμπαθείς, αυλοκόλακες αλαζόνες διαχέουν το σκότος και την αντιαισθητική, το μαύρο (της ΕΡΤ) και το κυνήγι των μεταναστών, υπογράφοντας δουλικά μνημόνια, ζώντες, όμως, πλουσιοπάροχα. Α, τους αναιδείς. Α, τους άπληστους. Δεν ντρέπονται. Αλλά άμα ντρέπονταν δεν θα έκαναν ό,τι κάνουν. Είναι περιττό να νομίζουμε ότι μπορεί και να ζητήσουν συγγνώμη από τους δημοσιογράφους και την ελληνική κοινωνία.
Γιώργος Σταματόπουλος (EφΣυν).
