Υπάρχει κάτι ανήμερο μέσα στον πλούσιο, που δεν τον αφήνει να απολαύσει τη ζωή του με ησυχία. Όταν έχει τον πλούτο, θέλει τη δύναμη. Κι όταν αποκτήσει τη δύναμη, θέλει τον στέφανο της αρετής.
Ο Νονός (τα ομηρικά έπη του καπιταλισμού) το δείχνει αναλυτικά και έξοχα. Ο γκάγκστερ δεν ησυχάζει, παρά μόνο όταν πατήσει πόδι στο Βατικανό. Ο αγράμματος στην Ακαδημία κ.ο.κ. Στη διψασμένη πορεία του βρίσκει (με το αζημίωτο) πολλούς εύκαιρους συνεργάτες. Δημοσιογράφους (ει δυνατόν, «άτεγκτους»), εφημερίδες (ει δυνατόν, «έγκριτες»), δημοσιοσχεσίτες (ει δυνατόν, αόρατους).
Κανείς δεν του αντιστέκεται. Στο πρώτο νεύμα του, περίπου όλοι κλίνουν το γόνυ.
Υπάρχει, όμως, ένα καινούργιο πράγμα που όχι μόνο δεν γονατίζει, αλλά και ρίχνει ξύλο κανονικά:..
τα social media. Μπορεί η ακηδεμόνευτη αντάρα κι η βουή τους να λειτουργήσει ως αντισταθμιστικός παράγων;
Παίζεται! Υπό το κράτος της κραυγής, πολλοί ισχυροί (μπράντες και άνθρωποι) έχουν αναγκαστεί να συμμαζέψουν τις υπερβολές τους. Αλλά αν παρατηρήσεις, εν ευθέτω χρόνω, οι ισχυροί κάνουν τελικά ακριβώς αυτό που θέλουν. Με το καλό είτε με το άγριο (το πολύ άγριο, καμιά φορά!).
Τα social media έχουν ορμή, αλλά δεν έχουν κύρος. Μπορούν να στείλουν ένα πλήθος να κάψει τη Βουλή, αλλά δεν μπορούν να σφυρηλατήσουν μια νέα αξία. Η δύναμή τους είναι αποφασιστική για πράγματα του χώρου τους (το ίδιο το Ίντερνετ και τις μπίζνες του) – δύσκολα όμως κάμπτουν το σκληρό χρήμα του κόσμου μας.
Αντίθετα, τα συστημικά media, αν και βαθύτατα διεφθαρμένα και εξωνημένα τα περισσότερα, προέρχονται από μια ρίζα ευγενή: τη ρίζα της δημοσιογραφίας – που αξιολογεί την είδηση και τα πρόσωπα, προάγει τις αξίες της κοινωνίας, καταγράφει με ελευθερία τα γεγονότα ως έχουν. Σχήματα νεκρά πια τα περισσότερα, απτά ωστόσο.
Γι' αυτό και στην ανέλιξή τους προς το Βατικανό, οι Νονοί πάντα χρειάζονται τα συστημικά media – όχι τον ζωηρό, ασυμμάζευτο παίκτη του Ίντερνετ.
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος (LiFo)