του Γιάννη Παντελάκη
H πολυσυζητημένη παρέλαση στο Χαλάνδρι με μαθητές/τριες να παρελαύνουν υπό τον ύμνο του ΕΑΜ, νομίζω πως μπορει να γίνει μια καλή αφορμή για μια δημόσια συζήτηση. Το αντικείμενό της θα ειναι «τι είναι προοδευτικό και τι όχι».
Η παρέλαση, εδωσε την ευκαιρία σε κάποιους να μιλήσουν για τον ρόλο του ΕΑΜ στην περίοδο της κατοχής. Σίγουρα, έπρεπε ν' ακουστεί κάποτε και αυτό και όχι απλά ν' ακουστεί, αλλά μέσα από μια δημόσια εκδήλωση να θυμηθούμε το αυτονόητο. Ότι το ΕΑΜ ήταν η μεγαλύτερη και μαζικότερη οργάνωση αντίστασης. Αυτό ειναι αντικειμενικό, δεν χωρά μεγαλύτερες συζητήσεις, ακόμα και οι «απέναντι» το έχουν παραδεχτεί.
Ανάμεσα στους «απέναντι», ωστόσο, υπάρχουν λογής-λογής ανθρωποι, δεν είναι όλοι το ίδιο. Ένας από αυτούς που ξεχωρίζουν αρνητικά, είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης, που βρήκε την ευκαιρία από τη..
συγκεκριμένη παρέλαση να μιλήσει για τους κινδύνους που εγκυμονούν στην περίπτωση που έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Δεν νομίζω πως έχει νόημα να απαντά κάποιος στον Γεωργιαδη και γενικότερα σε τύπους που προωθούν ένα τέτοιο κλίμα στις μέρες μας. Αυτό που έχει νόημα είναι να πιαστούμε από το γεγονός του Χαλανδρίου, να το δούμε ως αφορμή και να κάνουμε ενός είδους restart. Τι είναι προοδευτικό άραγε στις μέρες μας;
Να γίνονται παρελάσεις υπό τους ήχους εμβατηρίων, ύμνων του ΕΑΜ, ή οτιδήποτε άλλο; Ή να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις επειδή πολύ απλά δεν έχουν καμιά χρησιμότητα; Και όχι απλά δεν έχουν τέτοια, αλλά αφορουν σε ανήλικα άτομα τα οποία αφενός μεν δεν έχουν τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης της συμμετοχής τους, από νωρις μπαίνουν σε λογικές στρατιωτικού τύπου και, σε τελική ανάλυση, δεν γίνονται με τις παρελάσεις σοφότερα για σημαντικά ιστορικά γεγονότα.
Τέτοιου είδους ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν συνολικά για θέματα που προκύπτουν στην καθημερινότητά μας. Είναι προοδευτικός, για παράδειγμα, ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους στις ημέρες μας; Και αν ναι, πώς τοποθετούνται τα κόμματα σ' αυτόν; Πρέπει να τον υποστηρίξουν χωρίς εκπτώσεις ή όχι;
Μέσα από μια μεγάλη δημόσια συζήτηση για όλα αυτά, νομίζω ότι θα καταφέρουμε να επαναπροσδιορίσουμε έννοιες που μεταπολιτευτικά τουλάχιστον είχαν πιο διακριτό χαρακτήρα, ωστόσο στα χρόνια της κρίσης μπερδεύτηκαν πολύ. Αριστερά-δεξιά, πρόοδος-συντήρηση κ.ο.κ. Το μπέρδεμα έχει σαν αποτέλεσμα η ίδια η κοινωνία να κάνει επιλογές με θολό τρόπο. Ο επαναπροσδιορισμός αυτός θα βοηθήσει νομίζω σημαντικά αποφάσεις που πρέπει σαν κοινωνία να πάρουμε...
H πολυσυζητημένη παρέλαση στο Χαλάνδρι με μαθητές/τριες να παρελαύνουν υπό τον ύμνο του ΕΑΜ, νομίζω πως μπορει να γίνει μια καλή αφορμή για μια δημόσια συζήτηση. Το αντικείμενό της θα ειναι «τι είναι προοδευτικό και τι όχι».
Η παρέλαση, εδωσε την ευκαιρία σε κάποιους να μιλήσουν για τον ρόλο του ΕΑΜ στην περίοδο της κατοχής. Σίγουρα, έπρεπε ν' ακουστεί κάποτε και αυτό και όχι απλά ν' ακουστεί, αλλά μέσα από μια δημόσια εκδήλωση να θυμηθούμε το αυτονόητο. Ότι το ΕΑΜ ήταν η μεγαλύτερη και μαζικότερη οργάνωση αντίστασης. Αυτό ειναι αντικειμενικό, δεν χωρά μεγαλύτερες συζητήσεις, ακόμα και οι «απέναντι» το έχουν παραδεχτεί.
Ανάμεσα στους «απέναντι», ωστόσο, υπάρχουν λογής-λογής ανθρωποι, δεν είναι όλοι το ίδιο. Ένας από αυτούς που ξεχωρίζουν αρνητικά, είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης, που βρήκε την ευκαιρία από τη..
συγκεκριμένη παρέλαση να μιλήσει για τους κινδύνους που εγκυμονούν στην περίπτωση που έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Δεν νομίζω πως έχει νόημα να απαντά κάποιος στον Γεωργιαδη και γενικότερα σε τύπους που προωθούν ένα τέτοιο κλίμα στις μέρες μας. Αυτό που έχει νόημα είναι να πιαστούμε από το γεγονός του Χαλανδρίου, να το δούμε ως αφορμή και να κάνουμε ενός είδους restart. Τι είναι προοδευτικό άραγε στις μέρες μας;
Να γίνονται παρελάσεις υπό τους ήχους εμβατηρίων, ύμνων του ΕΑΜ, ή οτιδήποτε άλλο; Ή να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις επειδή πολύ απλά δεν έχουν καμιά χρησιμότητα; Και όχι απλά δεν έχουν τέτοια, αλλά αφορουν σε ανήλικα άτομα τα οποία αφενός μεν δεν έχουν τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης της συμμετοχής τους, από νωρις μπαίνουν σε λογικές στρατιωτικού τύπου και, σε τελική ανάλυση, δεν γίνονται με τις παρελάσεις σοφότερα για σημαντικά ιστορικά γεγονότα.
Τέτοιου είδους ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν συνολικά για θέματα που προκύπτουν στην καθημερινότητά μας. Είναι προοδευτικός, για παράδειγμα, ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους στις ημέρες μας; Και αν ναι, πώς τοποθετούνται τα κόμματα σ' αυτόν; Πρέπει να τον υποστηρίξουν χωρίς εκπτώσεις ή όχι;
Μέσα από μια μεγάλη δημόσια συζήτηση για όλα αυτά, νομίζω ότι θα καταφέρουμε να επαναπροσδιορίσουμε έννοιες που μεταπολιτευτικά τουλάχιστον είχαν πιο διακριτό χαρακτήρα, ωστόσο στα χρόνια της κρίσης μπερδεύτηκαν πολύ. Αριστερά-δεξιά, πρόοδος-συντήρηση κ.ο.κ. Το μπέρδεμα έχει σαν αποτέλεσμα η ίδια η κοινωνία να κάνει επιλογές με θολό τρόπο. Ο επαναπροσδιορισμός αυτός θα βοηθήσει νομίζω σημαντικά αποφάσεις που πρέπει σαν κοινωνία να πάρουμε...