Από τις επιλογές προσώπων και τη διάταξη του Ολυμπιακού στον αγωνιστικό χώρο, ήταν φανερό πως ο Ισπανός είχε διαβάσει πολύ καλά την Ατλέτικο και σκόπευε να την «χτυπήσει» με τα ίδια της.. τα όπλα. Το περσινό 4-2-3-1 μετατράπηκε σε ένα 4-4-2 σε ρόμβο, με τον Τσόρι στην κορυφή του και τους Κασάμι – Μανιάτη εσωτερικούς χαφ, με εντολή να καλύπτουν τους πλάγιους μπακ όποτε η Ατλέτικο επιχειρούσε να επιτεθεί.
Μπροστά ο Μήτρογλου με τον Αφελάι, σε μια άλλη εκδοχή του επιθετικού διδύμου των Μαδριλένων (Μάντζουκιτς, Ραούλ Γκαρσία). Και στη βάση του ρόμβου ο Μιλιβόγιεβιτς, σε μια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ εμφάνιση.
Το σχέδιο δούλεψε ρολόϊ. Με μια και μοναδική «τρύπα», στα δεξιά της ερυθρόλευκης άμυνας, κυρίως επειδή ο Ομάρ συνέκλινε περισσότερο από ό,τι θα έπρεπε προς τους στόπερ της ομάδας του. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Σιμεόνε έπαιξε τα ρέστα του. «Φόρτωσε» την επίθεση, έκανε το 4-4-2 πιο επιθετικό, το γύρισε σε 4-3-3, αλλά... τζίφος! Για όλα είχε απαντήσεις ο Μίτσελ: Μέσα ο Φουστέρ, μέσα ο Εντιγκά και επιστροφή στο αγαπημένο 4-2-3-1. Και ο θρίαμβος ήρθε απόλυτα φυσιολογικά. Με ένα γκολ που ξανάβαλε τον Μήτρογλου στον χάρτη των μεγάλων σκόρερ και του έδωσε την αυτοπεποίθηση που του έλειπε.
Γιάννης Μηνδρινός
(Το σχόλιο δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)
- από το harddog
