«Εύχομαι κάθε επιτυχία στον Σταύρο και στο Ποτάμι. Προφανώς και “δεν θα χαθούμε”. Υπάρχουν πλέον οι δομές και τα όργανα, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να προχωρήσει παραπέρα αυτή η προσπάθεια και φυσικά υπάρχουν και οι κατάλληλοι άνθρωποι, για να στελεχώσουν τις όποιες θέσεις αιχμής έχει ανάγκη ένα πολιτικό κίνημα». Ετσι κλείνει το άρθρο του στην ιστοσελίδα του «Ποταμιού» ο δημοσιογράφος Κώστας Αργυρός παραιτούμενος από τη θέση του εκπροσώπου τύπου του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη. Στο άρθρο του ο Κώστας Αργυρός εξηγεί ότι ποτέ δεν είχε στόχο ζωής την πολιτική ως επάγγελμα και ότι οι ευρωεκλογές ήταν μια «εξαίρεση».Ακολουθεί το άρθρο του Κώστα Αργυρού όπου εξηγεί γιατί φεύγει από το Ποτάμι:..
«Είχα διευκρινίσει κατά καιρούς, τόσο σε φίλους όσο και σε συναδέλφους δημοσιογράφους, ότι ποτέ δεν είχα στόχο ζωής την πολιτική ως επάγγελμα. Η “εξαίρεση” που έκανα στις ευρωεκλογές είχε να κάνει με το γεγονός ότι η Ευρώπη είναι ο χώρος με τον οποίο ασχολούμαι επαγγελματικά εδώ και δυόμιση δεκαετίες. Θεώρησα λοιπόν ότι η δραστηριοποίηση μου μέσα από ένα καθαρά φιλοευρωπαϊκό κίνημα αποτελούσε μια ευκαιρία για να ακουστούν κάποια πράγματα, που παραδοσιακά ξεχνιούνται μέσα στην φούρια της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Ηταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη εμπειρία, όπως άλλωστε έχω γράψει ήδη.Οπως επίσης αξέχαστη εμπειρία ήταν και η προετοιμασία του συνεδρίου του “Ποταμιού” στο Λαύριο. Αυτό ήταν και το χρονικό όριο που είχα θέσει στον εαυτό μου για την ενασχόληση μου με την πολιτική, από τη θέση του εκπροσώπου τύπου. Αυτή ήταν και η συμφωνία μου με τον Σταύρο.
Είναι άλλωστε καθαρά προσωπικά τα κριτήρια, που καθορίζουν τις επιλογές του καθενός. Αυτό που πάντα με συγκινούσε και που αισθανόμουν ως “δικό μου” ήταν η δημοσιογραφία. Με αυτή θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι και πάλι, τώρα που η συμφωνία αυτή ολοκληρώθηκε.
Εύχομαι κάθε επιτυχία στο Σταύρο και στο Ποτάμι. Προφανώς και “δεν θα χαθούμε”. Υπάρχουν πλέον οι δομές και τα όργανα, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να προχωρήσει παραπέρα αυτή η προσπάθεια και φυσικά υπάρχουν και οι κατάλληλοι άνθρωποι, για να στελεχώσουν τις όποιες θέσεις αιχμής έχει ανάγκη ένα πολιτικό κίνημα».
