Φύλλο πεντακοσιοστό. Η (ωραία) προσπάθεια συνεχίζεται. Οι εσωτερικές δονήσεις, σχεδόν αυτονόητες σ’ ένα πειραματικό εγχείρημα, εξασθένησαν. Η εφημερίδα «δένει» μέρα με την ημέρα. Συντακτικές μονομανίες εξακολουθούν να αιωρούνται, απουσιάζει, όμως, η μονομέρεια, σχεδόν.
Ιδιος εξ αρχής ο στόχος: αντικειμενικότητα, ανεξαρτησία, κριτική στην εξουσία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, χώρος στους αδύναμους και τις μειονότητες, ανάδειξη νέων κινημάτων αμφισβήτησης, φωνή στην περιφέρεια, στις γειτονιές, στις παρέες. Πολλά απ’ αυτά γίνονται, σε μερικά χρειάζεται ακόμη προσπάθεια. Η ισοτιμία γίνεται συνείδηση. Παρούσα η οικονομική.. στενότης, ανοίγει, όμως, μ’ ένα μικρό σφίξιμο των δοντιών. Παρόν και το πάθος, μεγίστη ενέργεια και κινητήρια δύναμη. Το πάθος και ο κοινός νους ταυτόχρονα αντιστέκονται στην επίθεση που έχει εξαπολύσει το πολιτικό σύστημα, η ελίτ, το κεφάλαιο εναντίον των εργαζομένων, εναντίον του πολιτισμού και των αξιών που δοξάζουν και δικαιολογούν τον άνθρωπο.
Δειλά δειλά επανακάμπτει η αξιοπιστία και το κύρος της δημοσιογράφου, που τα τελευταία χρόνια έχει εξαφανιστεί, αφού πολλοί υπηρετήσαμε την εξουσία για αναγνώριση και πλουτισμό και ξεχάσαμε τις ανάγκες της κοινωνίας.
Επιστρέφουν στην καθημερινότητα η όντως πολιτική, η Ιστορία, η οικονομία, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η διανόηση· μερικώς, ίσως, αλλά επέστρεψαν, διεκδικώντας τον πολύτιμο χώρο της δημοσίευσης. Εντάξει, λείπουν οι προσφορές, αλλά τι συνάφεια έχουν αυτές με το δημοσιογραφικό προϊόν (έργο); Εκείνο που έχει σημασία είναι η ομαλή πλέον λειτουργία του Συνεταιρισμού, η συμμετοχή στις συνελεύσεις, η δημοκρατική αύρα που σιγά σιγά καταλαμβάνει τον χώρο και τη συνείδηση των περισσοτέρων, όλων καλύτερα.
Στην εύρυθμη λειτουργία συντελεί το υψηλό επίπεδο των αναγνωστών και η αγάπη που δείχνουν (έμπρακτη) για το συνεταιριστικό εγχείρημα. Τα 500 φύλλα αποδεικνύουν τη σταθερότητα των αναγνωστών και την προσπάθεια όλων εδώ να μην απομακρυνθούν από την ποιότητα και αντικειμενική έκθεση των γεγονότων. Εκάς, όμως, ο φανατισμός και κάθε είδους -ισμός. Η θερμοκρασία των σχολίων δεν λείπει, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με φανατισμούς και ιδεοληψίες. Είπαμε: εμμονές υπάρχουν, μονομέρεια, όχι.
Ακόμη μια προσπάθεια Γάλλοι -παρότρυνε τους ομοεθνείς του ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ- να γίνετε δημοκράτες. Στο χέρι μας είναι να συνεχίσουμε αυτή την ωραία προσπάθεια με ακόμη μία προσπάθεια, αφού είμαστε έξω από διαπλοκή, χωρίς αφεντικά, χωρίς μυστικές συμφωνίες με πολιτικούς κι επιχειρηματίες. Ναι, δεν είναι εύκολο· το αντίθετο, αλλά στα δύσκολα ανακαλύπτει κανείς τις τρομερές δυνάμεις που έχει μέσα του (και δεν είναι μόνο στωικές…).
Πάμε, λοιπόν, για τα επόμενα 500 και τα μεθεπόμενα, εσαεί, όσο υπάρχουν χαρτί και αναγνώστες. Πάντα θα υπάρχουν, όσο ηλεκτρονική και αν γίνει η ζωή μας. Προ παντός μη χαθεί το πάθος, αυτό που κινεί την Ιστορία ηνιοχευόμενο βεβαίως από τον λόγο, το νόημα, τη δικαιοσύνη. Και ας «τρωγόμαστε» κάπου κάπου. Θα «ξυστούμε» και πάει, τέλειωσε.
gstamatopoulos@efsyn.gr