«Πώς δυο Τράπεζες κατάφεραν να πουλήσουν δυο clark;». Αυτό αναρωτήθηκε με παρασκήνιο που έγραψε στην εφημερίδα της την περασμένη Πέμπτη η εκδότρια τής (υπόλειμμα από την παλιά ) «Ελευθεροτυπίας», Μάνια Τεγοπούλου.
Προφανώς οι λίγοι ανυποψίαστοι αναγνώστες που θα το διάβασαν δεν θα κατάλαβαν τίποτα. Ποιες Τράπεζες και ποια clark; Το εντυπωσιακό δεν είναι πως η συγκεκριμένη εκδότρια γράφει ακατανόητα σημειώματα στην εφημερίδα της. Το συνηθίζει. Το εντυπωσιακό είναι πως η κυρία αυτή, παρότι έχει εκατομμύρια ευρώ οφειλές, παρότι υποφέρουν εξαιτίας της περισσότερες από 850 οικογένειες, παρότι έχει παραβεί νόμους,..
εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερη και ανέγγιχτη, να παριστάνει την εκδότρια και να γράφει. Ακατανόητα έστω σημειώματα.
Η συγκεκριμένη εκδότρια με την αδελφή της Λένα Μακρή (ηθοποιό στο επάγγελμα) πριν από περίπου τρία χρόνια σταμάτησαν να πληρώνουν τους εργαζόμενους των επιχειρήσεών τους, ανάγκασαν τους περισσότερους από αυτούς να οδηγηθούν σε έξοδο από την επιχείρηση χωρίς να πάρουν αποζημιώσεις και δεδουλευμένα και μετά από ένα προσωρινό κλείσιμο της επιχείρησης, σε συνεργασία με έναν δικηγόρο, επανεξέδωσαν την εφημερίδα με διάφορα νομικά τρικ. Οι υποψιασμένοι αναγνώστες της παλιάς κραταιάς «Ελευθεροτυπίας» δεν χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να κατανοήσουν πως η σχέση της παλιάς με τη νέα εφημερίδα ήταν μακρινή. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.
Το θέμα μας τώρα είναι οι Τράπεζες και τα clark στα οποία αναφέρεται η εκδότρια. Οι περίπου 850 εργαζόμενοι, εδώ και περίπου τρία χρόνια, προσπαθούν να εκπλειστηριάσουν περιουσιακά στοιχεία τής Χ.Κ. Τεγόπουλος (που κατέχουν οι δύο αδελφές και ο δικηγόρος), για να πάρουν έστω μερικά από τα χρήματα που τους οφείλουν.
Ωστόσο, οι νόμοι δεν είναι με το πλευρό των εργαζομένων. Οι πλειστηριασμοί χρειάζονται δικηγόρους και χρήματα για να γίνουν κι αυτό είναι δύσκολο για εκατοντάδες απολυμένους, ανέργους ή χαμηλά αμειβόμενους πρώην εργαζόμενους. Ενας από τους πλειστηριασμούς αυτούς αφορούσε ένα ακίνητο και μερικά μηχανήματα της εταιρείας. Για κάποιον άγνωστο και περίεργο λόγο, μια Τράπεζα (Alpha Bank) που είχε προχωρήσει στον πλειστηριασμό του κτιρίου, την τελευταία στιγμή τον ακύρωσε (για δεύτερη φορά). Το μόνο που πουλήθηκε ήταν δύο clark, αυτά στα οποία αναφέρεται η εκδότρια. Ετσι εξηγείται και το γεμάτο ειρωνεία σημείωμά της.
Όλη αυτή η ιστορία, με αφορμή τα clark, επαναφέρει ένα κορυφαίο θέμα: την ασυδοσία εργοδοτών, την ύπαρξη νόμων που τους καλύπτουν, το καθεστώς ατιμωρησίας και το χαμένο δίκιο των εργαζομένων.
Η περίπτωση των εκδοτριών Τεγοπούλου - Μακρή είναι ενδεικτική. Και αφορά δεκάδες ακόμα ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που συμπεριφέρονται ανεξέλεγκτα.
Αν κάποιος από μας χρωστάει κάποιες λίγες χιλιάδες ευρώ οπουδήποτε (σε Τράπεζες, Δημόσιο κ.α.), η τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη. Χάνει την περιουσία του, χάνει την αξιοπρέπειά του, τα χάνει όλα. Αν ένας ισχυρός επιχειρηματίας χρωστάει εκατομμύρια ευρώ, τότε η τύχη του επίσης είναι προδιαγεγραμμένη. Δεν χάνει τίποτα. Διατηρεί την επιχείρησή του, διατηρεί την εξουσία του, τα περιουσιακά του στοιχεία στο ακέραιο και εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν τον παλιό καλό καιρό. Μέχρι και να γράφει ειρωνικά (προς τους 850 απελπισμένους και ανίσχυρους εργαζόμενους) σημειώματα μπορεί.
Οι απλήρωτοι και σε μεγάλο βαθμό εξαθλιωμένοι οικονομικά πρώην εργαζόμενοι της «Ελευθεροτυπίας» προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τους ισχύοντες νόμους για να βρουν το δίκιο τους. Αγωγές, μηνύσεις, πλειστηριασμοί, δεσμεύσεις και άλλα πολλά. Εσπασαν τα μούτρα τους. Οι νόμοι που υπάρχουν για να υπερασπίζονται δήθεν τους εργαζόμενους έναντι κακοπληρωτών εργοδοτών και οι τρόποι με τους οποίους αυτοί οι νόμοι εφαρμόζονται έχουν το ακριβώς αντίστροφο αποτέλεσμα. Λειτουργούν υπέρ των εργοδοτών. Μια (ακριβή σε κόστος για τον εργαζόμενο) αγωγή διεκδίκησης μισθών ή αποζημιώσεων μπορεί να εκδικαστεί μετά από δύο ή τρία χρόνια. Ακόμα και αν δικαιώσει τον εργαζόμενο, αυτό δεν σημαίνει πολλά. Ο εργαζόμενος έχει μια δικαστική απόφαση δικαίωσης στο σπίτι του για να την χρησιμοποιήσει περίπου σαν ένα πτυχίο χωρίς αναγνώριση. Να το καδράρει. Οι εργοδότες (όπως οι δύο αδελφές της «Ελευθεροτυπίας») μπορούν στο επόμενο σημείωμά τους να γράψουν από ένα ακόμα ειρωνικό σημείωμα γι' αυτές τις δικαστικές αποφάσεις. Και μέσα από τα σπίτια τους, να χαμογελούν ικανοποιημένες που το νομικό σύστημα της χώρας τούς επιτρέπει να το κάνουν...
Γιάννης Παντελάκης / Εφ Συν
