«Τη Δευτέρα 28 Απριλίου, το βράδυ, μου ζητήθηκε τηλεφωνικά από τη διοίκηση της Τρίτης Οψης Α.Ε να ετοιμάσω το περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας για να κυκλοφορήσει σε... χαρτί εφημερίδας(!) από την Κυριακή 4 Μαίου. Οσοι έχουν σχέση με τον Τύπο καταλαβαίνουν ότι πρακτικά αυτό σημαίνει το σχεδιασμό ενός άλλου εντύπου, προσαρμοσμένου στις επιταγές χαρτιού εφημερίδας και μάλιστα, στη δική μας περίπτωση, κακοτυπωμένου. Εξήγησα ότι αυτό είναι αδύνατον να γίνει μέσα σε μιάμιση μέρα όπως ήθελαν (το περιοδικό Εψιλον πηγαίνει για.. τύπωμα Πέμπτη που όμως τώρα ήταν Πρωτομαγιά) και με τις βασικές ελλείψεις σε ειδικότητες που μας έχουν επιβάλλει τους τελευταίους μήνες (χωρίς art director/σχεδιαστή, χωρίς διορθωτή, χωρίς τη δυνατότητα αγοράς φωτογραφιών κ.ο.κ).
Η συντακτική ομάδα του ΕΨΙΛΟΝ και εγώ, προσπαθώντας, τον τελευταίο χρόνο κάτω από υπερβολικά αντίξοες συνθήκες, να προσφέρουμε στους αναγνώστες ένα έντιμο και αξιοπρεπές δημοσιογραφικό προιόν,κοντά σε ό,τι τους προσφέραμε τα προηγούμενα χρόνια, αρνηθήκαμε να συνυπογράψουμε περαιτέρω εξευτελισμό ενός εντύπου το οποίο, διαφορετικοί διευθυντές και διαφορετικοί συντάκτες υπηρετήσαμε με συνέπεια τα τελευταία 22 χρόνια, ο καθένας με τη δική του συμβολή.Αντιπροτείναμε άλλες λύσεις. Αυτοί το “έκλεισαν”. Δυστυχώς η διοίκηση της Τρίτης Οψης δεν έδωσε την ευκαιρία να αποχαιρετήσουμε τους αναγνώστες με ένα τελευταίο τεύχος και συνακόλουθα να δημοσιευθούν σε αυτό τα ρεπορτάζ που είχαμε ετοιμάσει.
Προσωπικά, είμαι υπερήφανη που συμμετείχα στη δημιουργία του από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του μέχρι το τέλος.»