Στην καθ’ ημάς Ανατολή, ο νεόκοπος πολιτικός αρχηγός Σταύρος Θεοδωράκης ξιφούλκησε χτες μαινόμενος εναντίον του twitter. Ο επικεφαλής του Ποταμιού έγραψε χαρακτηριστικά: «Καθημερινά στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης εκατοντάδες κατσαπλιάδες του διαδικτύου με ψευδώνυμα βάζουν στο..
στόχαστρο τους επίσημους λογαριασμούς μας σε Facebook και Twitter και επιτίθενται με ανυπόστατες κατηγορίες, βρισιές, ακόμη και με ευθείες απειλές.» «Όποιος έχει λεφτά, έχει και μια στρατιά υποστηρικτών και συνάμα υβριστών των αντιπάλων του» Για του λόγου το αληθές, αποκάλυψε ότι οι γαλότσες που φορούσε στα Γιάννενα, στοίχισαν πολύ λιγότερο απ’ όσο αναφέρθηκε σε διάφορα tweets.
Η έκρηξη του Σταύρου Θεοδωράκη είναι κατανοητή για κάποιον που βγαίνει από τον αποστειρωμένο κόσμο της show business για να αναμειχθεί με το πλήθος των κανονικών ανθρώπων. Ωστόσο, δεν έχει το παραμικρό έρεισμα στην πραγματικότητα. Είναι ζήτημα κοινής λογικής να αντιληφθεί κανείς ότι δεν υπάρχει κόμμα που να έχει τη δυνατότητα να μισθοδοτεί εκατοντάδες υπαλλήλους με επαγγελματικό αντικείμενο να βρίζουν μέσω twitter τον Θεοδωράκη. Αν πιστέψουμε τον ισχυρισμό του ότι τα αντι-ποταμίσια trolls πληρώνονται με 500 ευρώ το μήνα και υποθέσουμε ότι κάποιο κόμμα προσλάμβανε εκατό τέτοια, αυτό θα σήμανε 50.000 ευρώ το μήνα, ήτοι 600.000 το χρόνο. Εξακόσιες χιλιάδες ευρώ το χρόνο είναι πολλά λεφτά για να βρίζεις τον οποιοδήποτε, έστω και αν πρόκειται για έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης. Να σημειώσουμε ότι ακόμα και τα trolls του Μουρούτη είναι μετρημένα και τόσο γνωστά πια, που αντί για υποκείμενα επηρεασμού, γίνονται πλέον αντικείμενα χλευασμού.
Στην πραγματικότητα, αυτό που εξοργίζει τον Σταύρο Θεοδωράκη είναι ότι στα social media έχουν λόγο οι πάντες, και όχι μόνο τα πριγκιπόπουλα της Διαπλοκής, όπως συμβαίνει στην τηλεόραση. Τα social media δεν είναι ο μονόλογος των πολιτικών, αλλά η διαδραστική επικοινωνία όλων με όλους. Μάλιστα όσο πιο πολύ η διαπλεκόμενη τηλεόραση αποκλείει τις «αιρετικές» φωνές, τόσο τα social media γίνονται ο χώρος που η εξουσία ακούει τα σχολιανά της με βέβηλο και σαρκαστικό τρόπο. Δεν μπορείς να είσαι στο twitter και το facebook χωρίς να υφίστασαι την ανελέητη κριτική των άλλων χρηστών ή ακόμα και το κράξιμο. Πολλές φορές αυτό το κράξιμο είναι άδικο και κακόγουστο. Άλλοτε, είναι ξεκαρδιστικό και πολιτικά διεισδυτικό. Ο καθείς με το αισθητικό επίπεδο του και τις πολιτικές επιλογές που του αντιστοιχούν.
Οι πολίτες όμως έχουν και κριτήριο και γνώση. Μπορούν να κρίνουν μόνοι τους, χωρίς την ποδηγέτηση αυτοαναγορευόμενων ταγών που θέλουν τάχα μου να προστατεύσουν τους «άπειρους που επηρεάζονται».
Δυστυχώς για «τους από πάνω» κι ευτυχώς για «τους από κάτω», στο twitter δεν ισχύουν οι κανόνες του Mega.
- αναδημοσίευση από το legt.gr
