του Κώστα Ντελέζου*
Με τα μισά Ταμεία του Τύπου να έχουν διαβεί ήδη την πόρτα του ελλειματικού ΕΟΠΥΥ από τις αρχές του περασμένου χρόνου, κυβέρνηση και εργοδότες προετοιμάζουν το τσουβάλιασμα και των υπολοίπων εργαζομένων των ΜΜΕ στον Οργανισμό φάντασμα.
Κι ας είναι γνωστό σε όλους ότι: Τα Ταμεία του Τύπου δεν επιβαρύνουν έστω και στο ελάχιστο τον κρατικό προϋπολογισμό, οι πόροι τους δεν προέρχονται από αυτόν, ούτε ανήκουν στους Φορείς Ασφάλισης της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα και με την Ελληνική Στατιστική Αρχή. Ειδικότερα δε, όσον αφορά τον ΕΔΟΕΑΠ, τον Ιδιωτικού Δικαίου χαρακτήρα του έχουν επιβεβαιώσει νομολογιακά και τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια της Χώρας (ΑΠ 1511/1992, ΣτΕ 3872-3874/2009, ΕλΣ 752/2010). Εκτός από περίθαλψη, ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. παρέχει στους ασφαλισμένους του επικούρηση και εφ’ άπαξ.
Επίσης, είναι γνωστό -αλλά πρέπει να το τονίζουμε συνεχώς- ότι στους πόρους των Ταμείων των ΜΜΕ δεν προβλέπεται εργοδοτική εισφορά, παρά μόνο εισφορά των εργαζομένων. Η εργοδοτική..
εισφορά αντικαθίσταται με το έσοδο του Αγγελιοσήμου, που ουσιαστικά είχε ήδη θεσμοθετηθεί από το έτος 1941, αρχικά με το Λαχείο Συντακτών. Μετά την κατάργηση και ιδιοποίηση από το Κράτος του Λαχείου Συντακτών το 1967, βασικό μέχρι τότε έσοδο των ταμείων Επικούρησης και Υγειονομικής Περίθαλψης των εργαζομένων στον Τύπο, και μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων στον Τύπο, για τον νεοσύστατο τότε ΕΔΟΕΑΠ προβλέφθηκε αντί εργοδοτικής εισφοράς, ως πόρος για τη λειτουργία του, το έσοδο του Αγγελιοσήμου.
Το Αγγελιόσημο λοιπόν, δεν συνιστά ούτε εύνοια ούτε προνόμιο προς τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, αλλά είναι η εργοδοτική εισφορά και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ λαμβάνουν από τους εργοδότες και το Κράτος, ούτε το ΕΤΑΠ ΜΜΕ ούτε και ο ΕΔΟΕΑΠ (δεν έχουν λάβει ποτέ ούτε ένα ευρώ).
Το Αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε φόρο ούτε τέλος. Επιβάλλεται επί των διαφημίσεων στον Τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούν οι διαφημιζόμενοι ως μέσο για την προβολή τους, κάνοντας χρήση της εργασίας των εργαζομένων στον Τύπο προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της διαφήμισης. Υπό την έννοια αυτή το Αγγελιόσημο παράγεται από το σύνολο των εργαζομένων στα ΜΜΕ και ανήκει σε ΟΛΟΥΣ. Αρα, η όποια προσπάθεια εκ μέρους των εργοδοτών και της κυβέρνησης να το οικειοποιηθούν, θα πρέπει να αποκρουστεί με αποφασιστικότητα.
Είναι τουλάχιστον ύποπτο και προκαλεί τον κοινό νου, το να περιλαμβάνονται τα Ταμεία Τύπου στην έκθεση – μαϊμού του ΟΟΣΑ, με την προτροπή μάλιστα της συγχώνευσής τους με το ΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ, όταν:
- Τα Ταμεία του Τύπου δεν είναι κρατικοδίαιτα όπως ο ΕΟΠΥΥ.
- Οι εργοδότες των ΜΜΕ δεν καταβάλουν ασφαλιστικές εισφορές .
- Η Πολιτεία δεν τα χρηματοδοτεί καθ΄ οιονδήποτε τρόπο. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους για την Περίθαλψή τους, καθώς Πολιτεία και εργοδότες έχουν μετακυλήσει στο Αγγελιόσημο την από το Σύνταγμα υποχρέωσή τους για την Ασφάλιση των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
- Δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό σημαίνει πως εάν όλοι οι εργαζόμενοι – ασφαλισμένοι στα Ταμεία Τύπου μεταφερθούν στον ΕΟΠΥΥ, το βάρος της περίθαλψής τους θα επιβαρύνει όλους τους ΄Ελληνες φορολογούμενους.
- Ως φορολογούμενοι πολίτες οι δημοσιογράφοι, οι διοικητικοί υπάλληλοι και όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, πληρώνουν τη χρηματοδότηση του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ, χωρίς να κάνουν χρήση των υπηρεσιών τους.
Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες και οι κρατικοδίαιτοι διαφημιστές που πιέζουν για την κατάργηση του Αγγελιοσήμου, δεν λένε την αλήθεια στον ελληνικό λαό, αλλά επιχειρούν να διχάσουν την κοινωνία στρέφοντας τον έναν κλάδο ενάντια στον άλλο.
Εκείνο που επιμελώς κρύβουν, είναι πως εάν καταργηθεί το Αγγελιόσημο τότε θα πρέπει τα Ταμεία του Τύπου να χρηματοδοτούνται από το κράτος και οι εργοδότες των ΜΜΕ να υποχρεωθούν δια νόμου να καταβάλλουν εργοδοτική εισφορά, την οποία σήμερα δεν πληρώνουν παρά μόνον οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Διότι δεν νοείται ο κλάδος των εργοδοτών των ΜΜΕ να είναι ο μοναδικός που δεν θα πληρώνει εργοδοτικές εισφορές, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους επιχειρηματίες.
Το επιχείρημα ότι δήθεν επιβαρύνονται ο λαός-καταναλωτές και οι διαφημιζόμενοι από το Αγγελιόσημο που επιβάλλεται επί των διαφημίσεων είναι γελοίο και ψευδέστατο. Κι αυτό διότι εάν τα Ταμεία Τύπου υπαχθούν στο σύνολό τους στον ΕΟΠΥΥ θα τα πληρώνουν όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες.
Όμως, την ίδια στιγμή, τα χρήματα από τις διαφημίσεις θα μοιράζονται ανάμεσα στους διαφημιστές και τους εργοδότες των ΜΜΕ, σε βάρος και των διαφημιζόμενων πελατών τους και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ και των Ελλήνων πολιτών.
Οι εργοδότες των ΜΜΕ που είναι όλοι τους μέλη των Ταμείων μας, θα πρέπει να τους ζητηθεί να ξεκαθαρίσουν τι θα κάνουν αν καταργηθεί το Αγγελιόσημο, που «σώζει» και αυτούς και τα Ταμεία μας από το 1968. Πού θα ρίξουν το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους που απασχολούν, το οποίο θα πρέπει πλέον να καταβάλουν οι ίδιοι και που θα ξεπερνάει το 27% επί των αποδοχών;
Μήπως υπολογίζουν ότι δεν θα υπάρχουν πια αποδοχές; Μήπως οι εργοδότες επιχειρούν να πετύχουν «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»;
Ποιό άραγε είναι το σχέδιο και οι επιδιώξεις τους;
Ουσιαστικά επιδιώκουν:
Εκείνο που επιμελώς κρύβουν, είναι πως εάν καταργηθεί το Αγγελιόσημο τότε θα πρέπει τα Ταμεία του Τύπου να χρηματοδοτούνται από το κράτος και οι εργοδότες των ΜΜΕ να υποχρεωθούν δια νόμου να καταβάλλουν εργοδοτική εισφορά, την οποία σήμερα δεν πληρώνουν παρά μόνον οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Διότι δεν νοείται ο κλάδος των εργοδοτών των ΜΜΕ να είναι ο μοναδικός που δεν θα πληρώνει εργοδοτικές εισφορές, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους επιχειρηματίες.
Το επιχείρημα ότι δήθεν επιβαρύνονται ο λαός-καταναλωτές και οι διαφημιζόμενοι από το Αγγελιόσημο που επιβάλλεται επί των διαφημίσεων είναι γελοίο και ψευδέστατο. Κι αυτό διότι εάν τα Ταμεία Τύπου υπαχθούν στο σύνολό τους στον ΕΟΠΥΥ θα τα πληρώνουν όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες.
Όμως, την ίδια στιγμή, τα χρήματα από τις διαφημίσεις θα μοιράζονται ανάμεσα στους διαφημιστές και τους εργοδότες των ΜΜΕ, σε βάρος και των διαφημιζόμενων πελατών τους και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ και των Ελλήνων πολιτών.
Οι εργοδότες των ΜΜΕ που είναι όλοι τους μέλη των Ταμείων μας, θα πρέπει να τους ζητηθεί να ξεκαθαρίσουν τι θα κάνουν αν καταργηθεί το Αγγελιόσημο, που «σώζει» και αυτούς και τα Ταμεία μας από το 1968. Πού θα ρίξουν το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους που απασχολούν, το οποίο θα πρέπει πλέον να καταβάλουν οι ίδιοι και που θα ξεπερνάει το 27% επί των αποδοχών;
Μήπως υπολογίζουν ότι δεν θα υπάρχουν πια αποδοχές; Μήπως οι εργοδότες επιχειρούν να πετύχουν «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»;
Ποιό άραγε είναι το σχέδιο και οι επιδιώξεις τους;
Ουσιαστικά επιδιώκουν:
- Να καταργηθεί το Αγγελιόσημο, ως απαίτηση της τρόϊκας.
- Να ενταχθούν όλα τα Ταμεία στο ΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ, πάλι κατ΄ απαίτηση της τρόϊκας και του ΟΟΣΑ.
- Να καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και το σύνολο των Σωματείων του Τύπου, μέσω των μέτρων διάλυσης των εργασιακών σχέσεων της τρόϊκας (ήδη, ετοιμάζεται η χαριστική βολή με την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων).
Με τις κινήσεις αυτές οι εργοδότες προσδοκούν:
- Να απελευθερωθεί από το βάρος του Αγγελιοσήμου η διαφημιστική αγορά και το 20% να το μοιράζονται με τους διαφημιστές.
- Να αναλάβει το κράτος τη χρηματοδότηση των Ταμείων του Τύπου.
- Να απαλλαγούν από τη μισθωτή εργασία (άρα από κρατήσεις, εισφορές κ.λ.π.) και να επιβάλουν παντού τα «μπλοκάκια» (ΔΠΥ ή ΤΠΥ), τα οποία θα κοστίζουν φθηνότερα και θα μπορούν να τα εναλλάσσουν χωρίς περιορισμούς.
Είναι προφανές ότι για όλους αυτούς τους λόγους, αποσύρθηκε από το ασφαλιστικό του 2011 το περιβόητο πλέον άρθρο 67, το οποίο προέβλεπε την καταβολή αγγελιοσήμου για τις διαφημίσεις που καταχωρούνται στο Διαδίκτυο. Επρόκειτο για διάταξη, που προέβλεπε την ασφάλιση των εργαζόμενων στο Διαδίκτυο και την τιμολόγηση και άρα τη φορολόγηση και τον έλεγχο των κερδών των διαφημιστών και των ΜΜΕ!
Ειδικότερα, το άρθρο 67 όριζε: α) την ασφάλιση των εργαζόμενων σε ιστοσελίδα ή πύλη του διαδικτύου που διατηρούν εφημερίδες, τηλεοπτικοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί, περιοδικά και web τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα και β) την είσπραξη αγγελιοσήμου και φυσικά ΦΠΑ, από τη διαφήμιση που εμφανίζεται σε αυτά.
Απέσυρε, δηλαδή, η τότε κυβέρνηση ένα άρθρο που διασφάλιζε στους εργαζόμενους ασφάλιση, στο ελληνικό Δημόσιο έσοδα και στα Ταμεία του Τύπου τον βασικό τους πόρο. Και δεν είναι τυχαίο ότι η απόσυρση συνοδεύτηκε από μπαράζ επιθέσεων κατά των Ταμείων των εργαζόμενων στον Τύπο, με πληρωμένες διαφημίσεις στον Τύπο! Επιβράβευσε δηλαδή, τους διαφημιστές, τους μεσάζοντες ανάμεσα στα ΜΜΕ και τους διαφημιζόμενους, που αγωνίζονται εδώ και χρόνια για την αύξηση των ανεξέλεγκτων κερδών τους, επιχειρώντας να πείσουν την κοινωνία, την πολιτεία, τους διαφημιζόμενους και τους καταναλωτές ότι το Αγγελιόσημο είναι μια νοσηρή υπόθεση που πρέπει να καταργηθεί γιατί επιβαρύνει την τελική τιμή του προϊόντος!
Σε αυτήν την προσπάθεια, συμπαραστάθηκαν και ορισμένοι εκδότες που αποκρύπτουν ότι δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και περιθωριακά έντυπα διαφήμισης τα οποία ζουν από την ελεημοσύνη των διαφημιστών και σε βάρος των διαφημιζομένων.
Για όλους αυτούς, το Αγγελιόσημο είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος, δηλαδή την αδηφάγο κερδοσκοπική απληστία τους. Στόχος τους είναι να αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι και αφορολόγητοι στην αχανή λεωφόρο του Διαδικτύου!
Είναι απλό: Αγγελιόσημο στο Διαδίκτυο σημαίνει τιμολόγηση, άρα φανερός τζίρος, άρα έλεγχος, άρα ΦΠΑ, άρα φόρος στην κερδοφορία τους. Αυτό φάνηκε, δυστυχώς, ότι υιοθέτησε και η τότε κυβέρνηση αποσύροντας τη συγκεκριμένη διάταξη.
Οι άνθρωποι των ΜΜΕ αποτελούν κομμάτι της σφοδρά πληττόμενης ελληνικής κοινωνίας και βασανίζονται όπως όλοι οι Έλληνες από την κρίση, με τα ποσοστά της ανεργίας στον κλάδο να πλησιάζουν το 40% και να είναι τα μεγαλύτερα από κάθε άλλο κλάδο. Χωρίς ΣΣΕ, με τις απολύσεις να είναι σε ημερήσια διάταξη, με το καθεστώς της παύσης πληρωμών να κυριαρχεί σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων Τύπου, με τη ληστεία των αποθεματικών των Ταμείων Τύπου, το Αγγελιόσημο είναι η μόνη πηγή στήριξης της ασφάλισης και της περίθαλψής τους.
Η επιβεβλημένη επέκταση του Αγγελιοσήμου και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να σταματήσει η σημερινή κλοπή του, είναι η μόνη ρύθμιση που μπορούν να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ.
Οποιαδήποτε άλλη ρύθμιση θα μας βρει όλους ενωμένους απέναντι και θα αποτελεί «αιτία πολέμου».
Ειδικότερα, το άρθρο 67 όριζε: α) την ασφάλιση των εργαζόμενων σε ιστοσελίδα ή πύλη του διαδικτύου που διατηρούν εφημερίδες, τηλεοπτικοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί, περιοδικά και web τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα και β) την είσπραξη αγγελιοσήμου και φυσικά ΦΠΑ, από τη διαφήμιση που εμφανίζεται σε αυτά.
Απέσυρε, δηλαδή, η τότε κυβέρνηση ένα άρθρο που διασφάλιζε στους εργαζόμενους ασφάλιση, στο ελληνικό Δημόσιο έσοδα και στα Ταμεία του Τύπου τον βασικό τους πόρο. Και δεν είναι τυχαίο ότι η απόσυρση συνοδεύτηκε από μπαράζ επιθέσεων κατά των Ταμείων των εργαζόμενων στον Τύπο, με πληρωμένες διαφημίσεις στον Τύπο! Επιβράβευσε δηλαδή, τους διαφημιστές, τους μεσάζοντες ανάμεσα στα ΜΜΕ και τους διαφημιζόμενους, που αγωνίζονται εδώ και χρόνια για την αύξηση των ανεξέλεγκτων κερδών τους, επιχειρώντας να πείσουν την κοινωνία, την πολιτεία, τους διαφημιζόμενους και τους καταναλωτές ότι το Αγγελιόσημο είναι μια νοσηρή υπόθεση που πρέπει να καταργηθεί γιατί επιβαρύνει την τελική τιμή του προϊόντος!
Σε αυτήν την προσπάθεια, συμπαραστάθηκαν και ορισμένοι εκδότες που αποκρύπτουν ότι δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και περιθωριακά έντυπα διαφήμισης τα οποία ζουν από την ελεημοσύνη των διαφημιστών και σε βάρος των διαφημιζομένων.
Για όλους αυτούς, το Αγγελιόσημο είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος, δηλαδή την αδηφάγο κερδοσκοπική απληστία τους. Στόχος τους είναι να αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι και αφορολόγητοι στην αχανή λεωφόρο του Διαδικτύου!
Είναι απλό: Αγγελιόσημο στο Διαδίκτυο σημαίνει τιμολόγηση, άρα φανερός τζίρος, άρα έλεγχος, άρα ΦΠΑ, άρα φόρος στην κερδοφορία τους. Αυτό φάνηκε, δυστυχώς, ότι υιοθέτησε και η τότε κυβέρνηση αποσύροντας τη συγκεκριμένη διάταξη.
Οι άνθρωποι των ΜΜΕ αποτελούν κομμάτι της σφοδρά πληττόμενης ελληνικής κοινωνίας και βασανίζονται όπως όλοι οι Έλληνες από την κρίση, με τα ποσοστά της ανεργίας στον κλάδο να πλησιάζουν το 40% και να είναι τα μεγαλύτερα από κάθε άλλο κλάδο. Χωρίς ΣΣΕ, με τις απολύσεις να είναι σε ημερήσια διάταξη, με το καθεστώς της παύσης πληρωμών να κυριαρχεί σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων Τύπου, με τη ληστεία των αποθεματικών των Ταμείων Τύπου, το Αγγελιόσημο είναι η μόνη πηγή στήριξης της ασφάλισης και της περίθαλψής τους.
Η επιβεβλημένη επέκταση του Αγγελιοσήμου και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να σταματήσει η σημερινή κλοπή του, είναι η μόνη ρύθμιση που μπορούν να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ.
Οποιαδήποτε άλλη ρύθμιση θα μας βρει όλους ενωμένους απέναντι και θα αποτελεί «αιτία πολέμου».
- Η απόφαση του Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ για απεργία διαρκείας σε όλα τα ΜΜΕ, αμέσως μόλις ανακινηθεί θέμα υφαρπαγής του Αγγελιοσήμου, είναι το ελάχιστο…