Ο Αντώνης Σαμαράς, από νεαρή κιόλας ηλικία, φρόντισε να πολιτογραφηθεί στα δεξιά της Δεξιάς όντας από τους νεοδημοκράτες που παρίσταντο στις εκδηλώσεις μίσους του Μελιγαλά, ακόμη και όταν αυτό είχε ατύπως απαγορευθεί από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Όπως γράφει η μεσσηνιακή εφημερίδα «Ελευθερία» το 1982, «ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει την έλευσή του για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές».
Πολιτικό τέκνο του επονομαζόμενου και «γεφυροποιού» Αβέρωφ, λόγω του ρόλου που έπαιξε στο εγχείρημα φιλελευθεροποίησης της χούντας, ο Αντώνης Σαμαράς, καθ' όλη τη διάρκεια της.. διαδρομής του, απέδειξε πως τα «σταγονίδια» ήταν στα γονίδια της πολιτικής φιλοσοφίας του.
ΠΟΛ.ΑΝ. - Η εαρινή
σύναξη των ακροδεξιών
Περιστοιχιζόμενος μέχρι σήμερα από ακραίους εθνικιστές και φανατικούς αντικομμουνιστές, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει αποδεκτός από μεγάλη μερίδα της συντηρητικής παράταξης, που άλλοτε τον καταδίκασε, άλλοτε τον ανέχθηκε αλλά ποτέ δεν του συγχώρησε την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του κόμματος.
Με τη δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης και την πολιτική του περιθωριοποίηση ο σημερινός πρωθυπουργός είχε τη δυνατότητα να συγκεντρώσει γύρω του τον πρώτο σκληρό πυρήνα ακραίων εθνικιστών. Εκτός από τον Τάκη Μπαλτάκο, εκείνη την εποχή ο Αντώνης Σαμαράς ανοίγει τις πολιτικές αγκάλες της ΠΟΛ.ΑΝ. σε δύο σχετικά άγνωστα ονόματα που αργότερα θα αναπτύξουν έντονη εκδοτική δραστηριότητα στον χώρο του ακροδεξιού τύπου. Πρόκειται για τον Σάββα Χατζηπαρασκευά, εκδότη της εφημερίδας «Στόχος», ο οποίος υπήρξε μέλος της Κ.Ε. της Πολιτικής Άνοιξης, και τον Γιώργο Φράγκο, συνεκδότη της ακροδεξιάς εφημερίδας «Εμπρός», που το 2009 κατηγορήθηκε για δολοφονική επίθεση κατά μετανάστη.
Στενοί συνεργάτες, εκείνη την εποχή, του αρχηγού της Πολιτικής Άνοιξης, κινούνται σήμερα στον χώρο της Χ.Α. κρατώντας όμως χαμηλά τους τόνους των εφημερίδων τους όσον αφορά την προσωπική κριτική στον παλαιό τους φίλο, σε βαθμό μάλιστα που να προκαλούν ενόχληση στους «σκληρούς» αναγνώστες τους.
Τα αισθήματα όμως του χρυσαυγίτικου Τύπου για τον Αντώνη Σαμαρά είχαν αποτυπωθεί με τον πιο εύγλωττο τρόπο μετά την επικράτηση του σημερινού πρωθυπουργού στη μάχη της διαδοχής του Κ. Καραμανλή στην αρχηγία της Ν.Δ. Στην επίσημη εφημερίδα της Χ.Α. ο υπεύθυνος ιδεολογικού του νεοναζιστικού κόμματος, Γιώργος Μισιάκας, δεν είχε διστάσει να γράψει το 2009 ότι «η ήττα της Ντόρας δεν μπορεί παρά να ικανοποιεί κάθε συγκροτημένο Έλληνα».
Όταν ο Σαμαράς
συντονίστηκε με το Δίκτυο 21
Την εποχή της ΠΟΛ.ΑΝ., που το Μακεδονικό έχει πάρει τη μορφή εθνικιστικής υστερίας, βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να φυτρώσει το Δίκτυο 21, το οποίο ιδρύεται με στόχο «την πατριωτική αφύπνιση των Ελλήνων» και θα εμπλουτίσει τον πολιτικό περίγυρο του Αντώνη Σαμαρά με πλήθος ομοϊδεατών, πολλοί εκ των οποίων εξακολουθούν να βρίσκονται μέχρι σήμερα στο πλευρό του.
Πρώτος και καλύτερος ο στενότερός του συνεργάτης Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο πρώην νομάρχης Ροδόπης Διονύσης Καραχάλιος, ο οποίος στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί για εχθρική στάση απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, ο Στέφανος Αγιάσογλου και φυσικά ο Φαήλος Κρανιδιώτης.
Σχολιάζοντας το 8ο τακτικό συνέδριο της Ν.Δ. το καλοκαίρι του 2010 η "Αυγή" έγραφε χαρακτηριστικά: «Τι σημαίνει, φερ' ειπείν, να κάθονται στις πρώτες σειρές του Τάε Κβον Ντο οι γνωστοί 'εθνοπατριώτες' Γ. Καραμπελιάς και Κ. Ζουράρις; Ή τι σηματοδοτεί να είναι υποψήφιος για την Πολιτική Επιτροπή ο πρόεδρος του ακροδεξιού 'Δικτύου 21', Φ. Κρανιδιώτης; Στην περίπτωση της 'νέας Ν.Δ.' αυτές οι 'λεπτομέρειες' είναι απολύτως ενδεικτικές».
Ενδεικτικές, όμως, ήταν και οι αντιδράσεις ορισμένων στελεχών της Ν.Δ. στην άλωση του κόμματος από την ομάδα του Δικτύου 21, με κορυφαία αυτήν του επί σειρά ετών υπουργού Σωτήρη Χατζηγάκη, που το 2011 κάνει ανοιχτά λόγο για εισροή ακροδεξιών σταγονιδίων στη Ν.Δ. με αποτέλεσμα τη διαγραφή του με εντολή Σαμαρά.
Οι μετεγγραφές
από το ΛΑΟΣ
Με τη διαγραφή του ο Σ. Χατζηγάκης δεν είχε την ευκαιρία να βιώσει τη συστέγαση με ορισμένα ακόμη «σταγονίδια» στα οποία άνοιξε την πόρτα της Ν.Δ. ο Αντώνης Σαμαράς. Το 2012 είναι η χρονιά των αθρόων μετεγγραφών από τη δημοσκοπικά παραπαίουσα ομάδα Καρατζαφέρη. Αν και την αρχή είχε κάνει το 2009 η υποψήφια με τον ΛΑΟΣ Τάνια Ιακωβίδου, λίγο πριν από τις εκλογές ο Αντώνης Σαμαράς φέρνει αρχικά στη Συγγρού τους Άδ. Γεωργιάδη και Μ. Βορίδη για να ακολουθήσουν οι Θ. Πλεύρης και Γ. Ανατολάκης και πλήθος ακόμη μικρομεσαία στελέχη του κόμματος Καρατζαφέρη, σε μια προσπάθεια συσπείρωσης των ακροδεξιών ψηφοφόρων γύρω από τη Ν.Δ. Στο εγχείρημα, όμως, δεν είχε ληφθεί σοβαρά υπόψη ο αστάθμητος παράγοντας της Χρυσής Αυγής, που παρά τα ξενοφοβικά κηρύγματα Σαμαρά στο Ζάππειο κατάφερε να σημειώσει τεράστια εκλογική άνοδο.
Μπαλτάκος, Λαζαρίδης, Κρανιδιώτης:
οι ακροδεξιοί σωματοφύλακες
Η είσοδος του ναζιστικού μορφώματος στη Βουλή ενεργοποίησε το ακροδεξιό επιτελείο Σαμαρά, που ανέλαβε το δύσκολο έργο του επαναπατρισμού στη «γαλάζια πολυκατοικία» χιλιάδων συγγενών ψηφοφόρων με την υιοθέτηση της αντιμεταναστευτικής ατζέντας, της ενίσχυσης του «αστυνομικού κράτους» και της κοινωνικής διάχυσης της θεωρίας των δύο άκρων.
Εκτός από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά εμπνευστές του πολιτικού εγχειρήματος ήταν ακόμη οι Χρύσανθος Λαζαρίδης και Τάκης Μπαλτάκος, που μεθόδευσαν την ακραία μετατόπιση του κυβερνώντος κόμματος. Πρόθυμοι να εφαρμόσουν τη συγκεκριμένη πολιτική ήταν ο Νίκος Δένδιας με τον Μάκη Βορίδη, οι οποίοι γνωρίζονταν από την εποχή της φιλοχουντικής ΕΝΕΚ, και φυσικά ο Άδωνις Γεωργιάδης. Είναι οι πολιτικοί που πρωτοστατούν στη διάδοση της θεωρίας των δύο άκρων, με τους Μπαλτάκο και Κρανιδιώτη να κρατούν τον ρόλο του ισορροπιστή με τη Χρυσή Αυγή.
Ο Φ. Κρανιδιώτης, μέσω της τακτικής του αρθρογραφίας σε εφημερίδες και διαδίκτυο, και ο Τ. Μπαλτάκος με κατ' ιδίαν συναντήσεις κρατούσαν ζωντανή τη λογική της χρυσής ακροδεξιάς εφεδρείας, που θα μπορούσε, αν χρειαστεί, να λειτουργήσει ως εθνικό ανάχωμα προ του κομμουνιστικού κινδύνου. Ένας σχεδιασμός που καλλιεργήθηκε μέχρι εσχάτως και απευθυνόταν στους εκτός Κορυδαλλού βουλευτές της Χ.Α. και διεκόπη επικοινωνιακά μέσω «εργολαβικών» δημοσιευμάτων περί κεντροδεξιάς στροφής Σαμαρά προς τη Νέα Ελλάδα, προκαλώντας εκνευρισμό και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις με «θύμα» τον εκ δεξιών του πρωθυπουργού Τάκη Μπαλτάκο.
Κλίνατε επί δεξιά
Η αποκάλυψη των σχέσεων του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης με τη δήθεν αντισυστημική Χ.Α., που είχε το προνόμιο να συνομιλεί απ' ευθείας και όχι εν αγνοία του πρωθυπουργού με τον σκληρό πυρήνα της σαμαρικής Δεξιάς, έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας στον μέχρι πρότινος σκιώδη υπερυπουργό του Μαξίμου. Τον αντικομμουνιστή δικηγόρο με τις συγγραφικές ευαισθησίες και τις μιλιταριστικές αντιλήψεις, που οι φίλοι του συνήθιζαν να αποκαλούν «κομάντο με πολιτικά».
Επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, ο Τ. Μπαλτάκος είχε το ελεύθερο όχι μόνο να παρακολουθεί ακόμη και διαβαθμισμένες ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και να παρεμβαίνει σε κρίσεις ανώτατων αξιωματικών. Κύκλοι του Πενταγώνου αναφέρουν πως ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού ήταν αυτός που εισηγήθηκε στον Π. Παναγιωτόπουλο την παρουσία του στρατού στους δρόμους της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της παρέλασης το 2012, ενώ καταλυτική ήταν η παρέμβασή του στην χλιαρή τιμωρία του αρχηγού των ευέλπιδων που τραγούδησαν τον ύμνο της χούντας στην επέτειο του Πολυτεχνείου.
