Του Χρήστου Ξανθάκη
Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίναμε όταν πιάναμε δουλειά σε περιοδικά ήταν το εξής: «Οι διαφημίσεις είναι ύλη»! Το οποίον μπορεί να φαντάζει παράδοξο και σουρέαλ, αλλά είναι αλήθεια πέρα ως πέρα. Πρώτον διότι μεγάλο μέρος της ύλης των εντύπων είναι ήδη μια διαφήμιση (ελαφρώς καλυμμένη...) και δεύτερον γιατί μπορείς ενίοτε να ενημερωθείς από τις ρεκλάμες. Δεν είναι ψέμα και σκοπεύω να σας το αποδείξω παρακάτω.
Ξεφύλλιζα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ένα αμερικάνικο περιοδικό, χάζευα τα σελέμπριτις, έριχνα μια ματιά στα στόρι, γενικά πολλή προσοχή δεν έδινα. Αλλά έπεσα κάποια στιγμή πάνω σε μια διαφήμιση κι έγιναν τα μάτια μου σαν πιατάκια του καφέ.
Τόσο εντύπωση μου προκάλεσε το θέαμα μιας μεσόκοπης κυρίας από άλλες εποχές, από τη.. δεκαετία του τριάντα ας πούμε. Με ποδιά στη μέση, μαλλί φριζέ και φούρνο εμπρός της, έτοιμο να υποδεχθεί το ψητό.
Κι έγραφε η λεζάντα η απαραίτητη: «Στη δική της εποχή, τα αντιβιοτικά ήταν φάρμακα, δεν ήταν συστατικά»! Κι από κάτω ακριβώς, στη βάση της σελίδας, το προϊόν. Στήθος κοτοπουλάρας, με διευκρινήσεις δεξιά, αριστερά και κάτωθί του: «Φάτε όπως οι πρόγονοί σας. Κοτόπουλο άνευ αντιβιοτικών. Μερικές φίρμες χρησιμοποιούν αντιβιοτικά στις τροφές των πουλερικών τους». Απλά, καθαρά, σαφέστατα. για να καταλάβει και ο πιο άμυαλος καταναλωτής για ποιό πράγμα μιλάμε. Και να αρχίσει να σκέφτεται...
Όπως σκέφτηκα κι εγώ ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοια πρωτοβουλία. Έχουμε ακούσει για πτηνά βιολογικής διατροφής, ελευθέρας βοσκής, αχυρώνα, αλλά αυτό το «χωρίς αντιβίωση στην τροφή» είναι φρέσκο πράγμα. Και πολύ σημαντικό θα πρόσθετα, από τη στιγμή που η χρήση αντιβιοτικών στα δίποδα και τετράποδα προς βρώσιν είναι σχετικώς ανεξέλεγκτη. Υπάρχει βεβαίως η απαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για σκοπούς «μη ιατρικούς», αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις ακολουθείται, ως γνωστόν, η μέθοδος του «βαφτίσματος». Βαφτίζεις «άρρωστο» το κοπάδι σου και το φορτώνεις χάπες.
Κι ύστερα καταναλώνει ο άλλος το κοτόπουλο το φυσουναρισμένο και έρχεται η αντιβίωση και κάθεται στον οργανισμό του κι ο οργανισμός μπουρδουκλώνεται κι αρχίζει και συνηθίζει την αγωγή και όταν αρρωσταίνει κανονικά δεν την βγάζει και τόσο εύκολα όσο θα την έβγαζε. Για να μην πάω στα χειρότερα. Τα οποία χειρότερα μας τα δείχνει το Χόλυγουντ στις ταινίες του εδώ και χρόνια ότι θα συμβούν. Από ζόμπι ως επιδημίες αηδιαστικές, να ξερνάς το φαΐ σου. Αλλά που μυαλό να τα λάβουμε στα υπόψιν...
provocateur.gr