Τι κοινά μπορεί να έχουν ο Νίκος Ξυδάκης με τη Μαρία Σπυράκη;

Ο δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης, υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωβουλή μίλησε στο thepressproject και στην Βασιλική Σιούτη για τους λόγους για τους οποίους μπαίνει τώρα στην πολιτική και παραδέχεται ότι «πολλοί δημοσιογράφοι μετατρέπονται σε ρουλεμάν της πολιτικής εξουσίας». Ο Ν. Ξυδάκης επισημαίνει ότι δεν εγκαταλείπει τη δημοσιογραφία και πως αν δεν εκλεγεί θα επιστρέψει στην εργασία του ενώ αν δεν το πετύχει  θα συνεχίσει να γράφει με κάποιο τρόπο.  Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη του Νίκου Ξυδάκη:
- Κάποιοι μπορεί να σε κατηγορήσουν ότι επιχειρείς να «τακτοποιηθείς» μέσω της πολιτικής.
Θα έλεγα ότι ρισκάρω την «τακτοποίησή» μου. Εχω μια πολύ καλή δουλειά, μια δημόσια εικόνα, μια ευθύνη της οποίας γνωρίζω τα όρια. Ανοίγομαι σε μια δημόσια έκθεση και μια ευθύνη με πολύ.. ευρύτερα όρια, σχεδόν αχαρτογράφητες.
- Τη δημοσιογραφία την εγκαταλείπεις οριστικά;
Οχι βέβαια. Αν δεν εκλεγώ, θα επιστρέψω στην εργασία μου. Αν εκλεγώ, θα συνεχίζω να γράφω με κάποιο τρόπο.
- Αισθάνεσαι ότι έχεις κοινά με τους δημοσιογράφους που κατεβαίνουν σε άλλα ψηφοδέλτια; Π.χ με τη Μαρία Σπυράκη που έκανε κυβερνητικό ρεπορτάζ στο Mega και μπαίνει στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ;
Έχουμε κοινή την επαγγελματική ιδιότητα. Τα υπόλοιπα, δηλαδή όλα, είναι διαφορετικά, είναι η φυσιογνωμία και η ιστορία ενός εκάστου.
- Πώς ήταν η δημοσιογραφία όταν μπήκες και πώς είναι σήμερα που την αφήνεις; Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές;
Μπήκα στη δημοσιογραφία επαγγελματικά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας ‘80. Ηταν πιο κλειστή, πιο τυπική, πιο περιορισμένη, είχε μεγαλύτερο κύρος. Σταδιακά, μειώθηκε το κύρος της, αυξήθηκε η επιρροή της, κυρίως μέσω της εμπορικής τηλεόρασης. Το δημοσιογραφικό επάγγελμα όταν εντάχθηκα, το ‘80, ήταν μάλλον κλειστό• μετά το ‘90 έγινε ανοιχτό και πληθωριστικό• τώρα είναι βαριά λαβωμένο. Η οικονομική-πολιτική κρίση και το δομικό σοκ των ψηφιακών new media μετασχηματίζουν βαθιά τη δημοσιογραφία.
- Υπάρχει ένα θέμα μειωμένης αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης των πολιτών τόσο ως προς τους δημοσιογράφους, όσο και προς τους πολιτικούς. Ποιος χώρος έχει μεγαλύτερο πρόβλημα;
Η σχέση πολιτικών - δημοσιογράφων έχει λάβει τη μορφή σχέσης ξενιστή - παράσιτου, χωρίς να είναι σαφές πάντα ποιος είναι τι. Χοντρικά, οι πολιτικοί εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα μήντια, για την εικόνα τους και για τις πράξεις τους που θέλουν να προβάλουν ή να αποκρύψουν. Ως εκ τούτου, κάνουν ό,τι μπορούν για να εξασφαλίσουν την εύνοια, την προνομιακή μεταχείριση ή την ανοχή των δημοσιογράφων και, κυρίως, των ιδιοκτητών των ΜΜΕ.
Πολλοί δημοσιογράφοι, από την πλευρά τους, μετατρέπονται σε ρουλεμάν της πολιτικής εξουσίας και σε δούλους των πηγών τους. Βαυκαλίζονται ότι έχουν εξουσία ή απλώς ασφαλίζουν το μεροκάματό τους. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο λειτουργίας, αμφότεροι χάνουν αξιοπιστία.

- διαβάστε εδώ ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης του Νίκου Ξυδάκη στη Βασιλική Σιούτη