Αν κάποιος καταγράψει με σύστημα, τις πολιτικές δηλώσεις, θέσεις και πρακτικές, σε βάθος χρόνου, θα εξάγει ενδιαφέροντα συμπεράσματα, για την πολιτική ζωή στην χώρα.
Το κοινό στοιχείο που θα διαπιστώσει είναι ένα μοτίβοπου φαίνεται να κυριαρχεί στην πορεία για την διεκδίκηση της εξουσίας και στην εξάσκηση της.
Ξεκινάμε με την αλλαγή των πολιτικών θέσεων που από ριζοσπαστικές εξελίσσονται σε πιο συντηρητικές όσο πλησιάζει η ώρα της ανάληψης των ηνίων της χώρας. Το ενδιαφέρον είναι να προσέξουμε πως η αλλαγή των εκλογικών ποσοστών προς τα πάνω λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με την εκφραζόμενη ριζοσπαστικοποίηση του πολιτικού φορέα.
Οι γενικεύσεις, οι καταγγελίες ως μόνιμη πολιτική τακτική χωρίς ουσιαστική τεκμηριωμένη και.. ρεαλιστική αντιπρόταση, τα «θα» , «ίσως», «έχουμε πρόταση αλλά δεν την λέμε» ή προτάσεις που δεν συνοδεύονται με γερή τεκμηρίωση, η ασάφεια όπως και η μη δέσμευση για υλοποίηση συγκεκριμένων προτάσεων, αφήνουν το πεδίο ανοικτό για αλλαγές και αντιφάσεις στην πολιτική πρακτική. Είναι άραγε σύμπτωση η διαπίστωση ότι σε πολλά θέματα υπάρχουν αδιευκρίνιστα σημεία και κενά;
- διαβάστε τη συνέχεια εδώ
