Γράφει ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος
Σημειολογικά , ο συμπαθέστατος και μειλίχιος Σταύρος είναι ένας σύγχρονος μικρός εξερευνητής. Κάτι σαν τον Χιούι, τον Λιούι και τον Ντιούι μαζί, οι οποίοι μόλις ενηλικιώθηκαν και απεξαρτήθηκαν από τη μαμά Disney, αποφάσισαν να δηλώσουν την χειραφέτηση τους με έναν τρόπο ανάλογο με αυτόν που το κάνει η Μάιλι Σάιρους. Όχι, δεν υπονοώ πως ο Χιούι ο Λιούι και ο Ντιούι ή στην περίπτωση μας ο Σταύρος, έβγαλαν τον πωπό τους έξω και σκαρφάλωσαν σε μια μπάλα τραγουδώντας (αν και το θέμα των ακάλυπτων νώτων του Σταύρου μετά την μάλλον ατυχή συνέντευξη τύπου που έδωσε για «Το Ποτάμι» παίζει χοντρά). Εννοώ πως ως ενήλικας πλέον, δημοσιογραφικός εξερευνητής, ο Θεοδωράκης αποφάσισε να χαρτογραφήσει όλο το «ακατάλληλο» περιθώριο του κόσμου, ναρκομανείς, άστεγους, βαρυποινίτες, λεσβίες του Κολωνού, πάντα όμως σε φιλική προς την οικογένεια μελοδραματικά καρτουνίστικη συσκευασία, ώστε να..
μην ενοχληθεί και ο τηλεθεατής νοικοκύρης.
Ένας εναλλακτικός ήρωας του πλανήτη σε διαγαλαξιακές για τον μέσο τηλεθεατή αποστολές, με τα χαρακτηριστικά του όχι τυχαία, επίσης επιτυχημένου καρτούν, Σπορτ Μπίλι. Ναι, εκείνου του δαιμόνιου εξωγήινου πιτσιρικά που κουβαλούσε πάντα μαζί του το μαγικό βαλιτσάκι που χωρούσε τα πάντα. Από ένα ρόλεϊ μέχρι ένα τρόλεϊ. Ούτως ή άλλως κάπως ανάλογη είναι και η λογική των δημοσιογραφικών συσχετισμών του Σταύρου. Τι ρόλεϊ τι τρόλεϊ, τι Λοζάνη τι Κοζάνη κλπ. Συσχετισμοί που για να τους φέρει εις πέρας, σίγουρα μέσα σε αυτό το σακίδιο κουβαλάει πρώτα από όλα ένα λεξικό με ομοιοκαταληξίες συνώνυμα κλπ. σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι στιχουργοί των έντεχνων τραγουδιών όταν γράφουν τα ακατάληπτα αλλά θέλουν να έχουν και ένα ποιοτικό νόημα τύπου «θα πω τον πόνο μου στις γάτες θα μπερδευτώ με τους εργάτες και στη φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις σατανά». Όπως δηλαδή είναι οι επιτυχημένες ερωτήσεις του Θεοδωράκη στους συνεντευξιαζόμενούς του. Δεν νομίζω πως κάποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι από το σακίδιο του δεν λείπουν ποτέ αγχολυτικά ηρεμιστικά χάπια και ενέσεις καφεΐνης. Τα ηρεμιστικά προορίζονται για χρήση από τον ίδιο ούτως ώστε να μπορεί να συντηρεί ατάραχος το νυσταλέο σήμα κατατεθέν προφίλ του, οι ενέσεις καφεΐνης για τον συνεντευξιαζόμενο του προκειμένου να μην αποκοιμηθεί κι εκείνος και να πει κάτι που θα φτουράει τηλεοπτικά.
Mία συλλογή από γραμμένα cd με επιλεγμένες μουσικές τύπου καθώς πρέπει, «σαλονάτα» ψαγμένες, για την ηχητική «υπογράμμιση» κάθε διαφορετικού θέματος που παρουσιάζει. Οι συλλογές είναι θεματικές, με τίτλους όπως «τραγούδια για τον πόνο του έρωτα ανάμεσα σε παραπληγικούς», «εκλεκτικά ηχοτόπια για την απώλεια της παρθενίας μετά από βίαιη διείσδυση», «μουσική δωματίου για θαλάμους νοσηλείας ψυχασθενών μετά από λοβοτομή» κλπ. Έναν φακό θυέλλης ώστε να μπορεί να προσανατολίζεται μέσα στα αγγελικοπουλικά μουντά πλάνα που του στήνει ο σκηνοθέτης του. Στολές παραλλαγής με καμουφλαζ για να μην τον αναγνωρίζουν εύκολα αρκετοί άνθρωποι που έχει λόγο να μην θέλει να τον αναγνωρίσουν. Μια δερματόδετη έκδοση με συμβουλές ευζωίας και αποφθέγματα της Μαρίας Αντουανέτα με τίτλο «Όχι πια ψωμί, μόνο παντεσπάνι».
Συλλεκτικά dvd με σπάνια επεισόδια από τον «Μεθοριακό Σταθμό» και την «Αναδυομένη». Και φυσικά, μετά από την τελευταία του επαγγελματική αλλαγή πορείας μέσα από το κόμμα «Το Ποτάμι», ένα καγιάκ για ράφτινγκ (φουλ κομπλέ), τέσσερις Πακιστανούς μετανάστες που γνώρισε από τις εκπομπές του για το κουπί, βατραχοπέδιλα για την περίπτωση βουλιάγματος και ipad με ειδικό application χάρτη του Αμαζονίου στην περίπτωση που χαθεί στο ποτάμι. Συν μια στρουθοκάμηλο κανονική, ζωντανή σε φυσικό μέγεθος. Για λόγους πρεστίζ και για γούρι.
- από το Κoolnews
