Πρόεδροι ωρύονται (κάποιες φορές ΚΑΘΟΛΟΥ άδικα) και λένε πως αδιαφορούν για τη διαγωγή των πικραμένων οπαδών τους, αγώνες επιβίωσης στην κατηγορία κρίνονται με γκολ που δεν σημειώθηκαν ΠΟΤΕ,
πέναλτι δεν δίνονται και πέναλτι καταλογίζονται με καταπληκτική ευκολία,
διαιτητές σφυρίζουν ανάποδα φάουλ (εξακολουθητικά και ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ),
οπαδοί βιαιοπραγούν,
ομάδες με εννέα παίκτες σκοράρουν εναντίον ομάδων με έντεκα και παίρνουν τη νίκη (τι πιο φυσικό;), προπονητές πιάνουν από τον λαιμό αντιπάλους, παράγοντες ξαναζωντανεύουν την.. εντολή-φάντασμα στους παίκτες «πέστε κάτω!»,
σύλλογοι μοιάζουν να είναι υπό διωγμό ενώ άλλοι υπό προστασία και,
μέσα σε όλα αυτά, τα δάκρυα των αδικημένων αναμειγνύονται με δάκρυα από δακρυγόνα.
Στην Ελλάδα που βουλιάζει (και αυτό μας καίει περισσότερο, όχι η μπάλα!) βυθίζεται γρηγορότερα το ποδόσφαιρο. Το είδος θα επιβιώσει με ό,τι επιλεκτικά έχει φιλοξενηθεί στην κιβωτό.
- από το harddog-sport