«Δε πα να μας χτυπάν…»

Την ώρα που παρακολουθούσαμε εμβρόντητοι τα μέλη της ομάδας Δέλτα να επιτίθενται και ξυλοκοπούν με λύσσα και ίσως σφοδρό μίσος παιδιά ηλικίας είκοσι χρονών μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι του Άσιμου: «Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια, δε πα να μας χαλάν τα πιο όμορφα μας χρόνια». Οι κλοτσιές, οι γροθιές και οι χειροπέδες είναι άραγε το ζοφερό μέλλον που προετοιμάσαμε για την ελπιδοφόρα νέα γενιά; 
 Κι επιπλέον, πώς είναι δυνατόν επίσημα όργανα του κράτους, όπως τα εν λόγω τμήματα της αστυνομίας, να βρίσκουν τέτοια ανοχή όταν εκδηλώνουν τόσο απροκάλυπτα μία φασιστική νοοτροπία; Δε νομίζω ότι χρειάζεται πλέον να επαναλαμβάνουμε αναφορικά με τον απρόκλητο χαρακτήρα της επίθεσης ενάντια σε φοιτητές και φοιτήτριες της ΑΡΕΝ που πραγματοποιούσαν
συμβολική διαμαρτυρία για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι έξω από το γραφείο του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Εξάλλου, υπάρχουν δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, περαστικοί και εργαζόμενοι που μπορούν να το επιβεβαιώσουν.
Ούτε όμως οι αισχρές λεκτικές επιθέσεις αστυνομικών κατά διαδηλωτριών έλειψαν ούτε από τη χτεσινή επίθεση της ομάδας Δελτα στους. Περιφρονώντας κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας τα μέλη της διμοιρίας καταφέρθηκαν εναντίον των νεαρότατων διαδηλωτριών με βαθύτατα προσβλητικές σεξιστικές εκφράσεις. Η αλαζονική στάση τους ανέδειξε εκ νέου τα προβλήματα πολιτικής κοινωνικοποίησης των μελών τους που αντιμετωπίζουν ορισμένες μονάδες/ειδικά σώματα της αστυνομίας.



 -διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Χρήστου Καραγιαννίδη εδώ