Μόνο όταν νιώθω άρρωστος γράφω κάτι που ίσως αξίζει τον κόπο. Όταν χαίρω άκρας υγείας, τα μολύβια μου ξερνούν μπαρούφες και κοινοτοπίες. Ούτως ή άλλως, η σωματική ευρωστία είναι για μένα μια παράταιρη και βαθιά ενοχλητική κατάσταση. Αποπνέει αλαζονεία και μάταιη αντίσταση στη βαθύτερη ουσία μας, η οποία είναι συν-υφασμένη με τον επιτεινόμενο βιολογικό εκφυλισμό μας. Μου τη βαράνε οι καλογυμνασμένοι που έκοψαν το τσιγάρο, ξέχασαν το αλκοόλ και κομπάζουν για την ικανότητα τους να σκαρφαλώνουν σκάλες δίχως να λαχανιάζουν σα να είναι κατσίκια. Αυτοί οι τύποι με αρρωσταίνουν. Κατά τούτο με εξυπηρετούν, καθότι ασυνειδήτως με υποβοηθούν να γράψω...
Απόσπασμα από το «αλλόκοτο γραφτό» του Δημήτρη Καμπουράκη με τον τίτλο «Με μια χόρδη πιάνου», που πρέπει να τρέλανε και τον ίδιο αλλά και όλους όσοι το διάβασαν εδώ
