Με κάποια δόση υπερβολής και περιαυτολογίες που περισσεύουν, ο παραιτηθείς διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας», Γιώργος Παπαδόπουλος - Τετράδης, με κείμενό του στο fb αναφέρεται στους λόγους για τους οποίους αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την εφημερίδα της Μίνωος.
Ο κυριότερος λόγος ήταν, όπως αναφέρει, η επιθυμία του εκδότη Χάρη Οικονομόπουλου να παρέμβει στον τρόπο διαχείρισης των ειδήσεων και να αλλάξει η γραμμή της εφημερίδας...
(Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι «εθελουσίες», οι εκβιασμοί και οι κατάπτυστες ατομικές συμβάσεις δεν συμπεριλαμβάνονται στους λόγους για τους οποίους ένας διευθυντής πρέπει να παραιτηθεί; Μάλιστα ο Τετράδης, αν και αναφέρεται σε εργασιακό μεσαίωνα, ισχυρίζεται ότι η συντριπτική..
πλειονότητα των εργαζόμενων πληρώνονταν κάθε μήνα. Με τι; Με ψίχουλα και έναντι; Και οι υπόλοιποι; Η μειοψηφία που δεν πληρωνόταν καθόλου;Οι εργαζόμενοι τι λένε για αυτό; Τι απαντούν;)
Ακολουθεί το κείμενο του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη στο fb:
"Πριν από δυο μερες αποχωρησα από τη διευθυνση της Ελευθεροτυπιας. Η επιθυμια του εκδοτη να παρεμβει στον τροπο διαχειρησης των ειδησεων και να αλλαξει η γραμμη της εφημεριδας ειχε γινει
ολο και πιο σαφης τις τελευταιες δυο βδομαδες. Η πληρης ρηξη ηρθε την περασμενη Παρασκευη,μετα και από παρεμβασεις του σε αλλα στελεχη της εφημεριδας προς αυτές τις κατευθυνσεις, εξω από τα συμφωνημενα μεταξυ μας.Συμφωνησα να αναλαβω τη διευθυνση μετα από εκκληση των συναδερφων μου πριν από περιπου 7 μηνες και αφου ειχα αρνηθει στον εκδοτη, ο οποιος δεν μου διασφαλιζε τον υπ αριθμον ένα ορο: να πληρωνεται το προσωπικο κάθε μηνα. Επισης,προειδοποιουσα, ότι καμμία εφημεριδα δεν μπορει να επιζησει χωρις κεφαλαια,που να μπορουν να υποστηριξουν τις κινησεις, που είναι υποχρεωμενη να κανει για να μπορει να μαχεται μεσα στον ανταγωνισμο. Οι συναδερφοι μου μου ζητησαν να βαλω νερο στο κρασι μου,για να μπορουν τουλαχιστον να εργαζονται σε μια ιστορικη εφημεριδα, με καλους δημοσιογραφικους ορους ώστε να αποκτησει παλι τουλαχιστον το κυρος της.
Ανελαβα υπο τον ορο, ότι θα τρεχω την εφημεριδα εν λευκω. Τηρηθηκε μεχρι πριν λιγο καιρο. Στην ολιγοχρονη διαρκεια της θητειας μου το κυρος της εφημεριδας ξανακερδηθηκε και τουλαχιστον η συντριπτικη πλειονοτητα των εργαζομενων πληρωνονταν κάθε μηνα.
Ξεκαθαρισα εξ αρχης ότι η Ελευθεροτυπια δεν μπορει παρα να είναι μια αριστερη εφημεριδα, ολης της Αριστερας και της ευρυτερης προοδευτικης παραταξης, που ξεκινα από τις παρυφες των φιλοκοινωνικων ομαδων του κεντρου και καταληγοντας στη μαχομενη με κάθε μεσο Αριστερα. Αυτος είναι ο μεγαλος χωρος,που καλυπτε παντα η εφημεριδα ετσι όπως την εστησε ο εκδοτης της Κιτσος Τεγοπουλος. Εκει γυρισαμε παλι αφ οτου ανελαβα. Οι συντακτες επανηλθαν με μιας σ αυτό που τους ηταν οικειο. Στην υπαρασπιση των αδυναμων.
Ξαναδωσαμε χωρο σε ολες τις φωνες, που ηθελαν να παρεμβουν επωνυμως,ειτε ανηκαν στο χωρο που εκφραζει την εφημεριδα ειτε όχι. Γιατι κυριως αυτό ηταν παντα η Ελευθεροτυπια. Και δωσαμε βαρος σ αυτους που πασχουν περισσοτερο πρωτα και μετα σε ολους τους υπολοιπους, αποκαθιστωντας και τη στενη επαφη της εφημεριδας με τα κοινωνικα κινηματα.
Μπορουσαμε να κανουμε πολύ περισσοτερα. Ξεραμε ακριβως τι να κανουμε,ποτε και πώς. Η οικονομικη δυσπραγια ή αρνηση της επιχειρησης δεν το επετρεπαν. Να παλευεις μ αυτή τη συνθηκη είναι μεσα στα πλαισια του παιχνιδιου. Αλλα,να παλευεις μεσα σ αυτή τη συνθηκη και να καλεισαι να εφαρμοσεις πραγματα επιζημια για την εφημεριδα είναι εκτός του δικου μου παιχνιδιου. Κυριως,να αλλαξεις τη γραμμη της Ελευθεροτυπας. Δεν τα δεχομαι.
Ευτυχησα να συνεργαστω ολον αυτό τον καιρο με έναν κοσμο μεσα στην εφημεριδα,που στη συντριπτικη του πλειονοτητα εδωσε ο,τι καλυτερο ειχε να προσφερει ο καθενας. Με τιμησαν με την εμπιστοσυνη τους και με την προθυμια τους να εξεγερθουν και να απεργησουν ακομα για να παραμεινω εκει. Αυτη είναι η υψιστη τιμη για έναν εργαζομενο. Δεν εχω λογια να τους εκφρασω την αγαπη μου και την εκτιμηση μου. Τους ευχαριστω. Ο,τι καναμε το καναμε μαζυ. Ηταν τιμη μου να ειμαι διευθυντης τους.
Όπως ειπα και στη συνελευση,που συγκαλεσα για να τους ανακοινωσω τη ρηξη μου με τον εκδοτη και την αποφαση μου, ως εκ τουτου, να αποχωρησω, στην Ελευθεροτυπια δεν μπορουσαν πια να συνυπαρχουν ο συγκεκριμενος διευθυντης και ο συγκεκριμενος εκδοτης. Ο εκδοτης προτεινε να παραχωρησει ολες τις μετοχες στους εργαζομενους και να αποχωρησει. Η προταση του,όμως,ελεγε ότι οι εργαζομενοι θα αναλαμβαναν και όλα τα προηγουμενα βαρη της επιχειρησης! Πραγμα απολυτως ασυμφορο και ανεφαρμοστο.
Όπως εξηγησα στους συναδερφους μου, δεν ηθελα με καμμία δυναμη να τους αφησω. Ομως,όταν ο εκδοτης εχει αρχισει ηδη να κινειται πισω από τον διευθυντη η πληρης συγκρουση είναι αναποφευκτη. Κυριως και επειδη διευθυντης και εκδοτης είναι εκ των πραγματων σε μια διαρκη καθημερινη επικοινωνια για παρα πολλα πραγματα.Επομενως η σχεση τους είναι αρμονικη ή δεν εχουν σχεση. Η στιγμη που ο εκδοτης θα αντικαταστησει τον διευθυντη εχει γεννηθει. Ειναι προτιμοτερο να αντικαταστησει ο διευθυντης τον εκδοτη του.
Ευχομαι η πολυπαθη Ελευθεροτυπια να μη χασει το κυρος που ανεκτησε. Αυτη είναι η περιουσια της.Ευχομαι οι συναδερφοι να το ξερουν και να το διαφυλαξουν ως κορη οφθαλμου. Γιατι ετσι διαφυλλαττουν τις δικες τους εργασιακες αξιες. Οποιες κι αν είναι σ αυτόν τον εργασιακο μεσαιωνα. Ο μεσαιωνας καποτε θα περασει.Και ο καθενας θα μετρηθει με την υπογραφη του.
Κουβαλω μεσα μου την αγαπη των συναδερφων μου. Κι αυτό με κανει πιο πλουσιο και πιο θλιμενο,που ειμαι μακρυα τους.Ελπιζω μια μερα να ανταμωσουμε παλι με καλυτερες συνθηκες. Η ζωη δεν σταματαει εδώ.
Γιωργος Παπαδοπουλος-Τετραδης"
