Οι μεγάλοι ποιητές έχουν λείψει πια και οι ολίγοι εναπομείναντες σιωπούν, ασχολούνται με κάτι παγκάκια στην Κυψέλη ή μεμψιμοιρούν για την έλλειψη ταλέντου των νεωτέρων. Πάνε οι εποχές όπου οι μεγάλοι ποιητές αναγνώριζαν τους διαδόχους τους, όπως ο Κωστής Παλαμάς τον Γιάννη Ρίτσο με τον υπέροχο στίχο «Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις». Υπάρχουν και άλλα τέτοια παραδείγματα μεγαλοψυχίας των πνευματικών ανθρώπων, αλλά το τελευταίο που προσωπικά θυμόμουν ανάγεται στη μακρινή δεκαετία του ’60, αν όχι του ’50.
Να όμως που διαψεύστηκα παταγωδώς, πράγμα που με γέμισε ελπίδα και αισιοδοξία, υποχρεώνοντάς με να διακόψω προς στιγμήν την άδειά μου και να λύσω τη σιωπή μου...
- διαβάστε στο thepressproject τη συνέχεια του κειμένου του Χριστόφορου Κάσδαγλη ΕΔΩ
