«Από την Καλαμαριά ως το κέντρο της Θεσσαλονίκης κατέβαινα με τα πόδια, χειμώνα – καλοκαίρι. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι λάσπες. Δούλεψα πολύ: καθημερινές, Κυριακές, γιορτές και αργίες. Φωτογράφισα τη χαρά, το γάμο, τη γέννηση, τα βαφτίσια. Και τη λύπη, την αρρώστια και το θάνατο. Πολλές φορές οι συνθήκες ήταν τραγικές. Η αστείρευτη ελπίδα όμως στα μάτια των ανθρώπων μού έδινε πάντοτε κουράγιο. Η ίδια η ζωή με συγκλονίζει κάθε μέρα. Και γι’.. αυτό δεν παραιτούμαι από τη δουλειά μου». (Από την αφήγηση του Γιάννη Κυριακίδη).
Κείμενα για τον Γιάννη Κυριακίδη, δηλώσεις και αφηγήσεις στιγμών από τη ζωή του μεγάλου φωτορεπόρτερ κατέθεσαν φίλοι του και επί πολλά έτη συνεργάτες του: Γιάννης Μπουτάρης, Αλέξης Δερμεντζόγλου, Αντώνης Δούδος, Γεράσιμος Δώσσας, Χρίστος Ζαφείρης, Πάνος Θεοδωρίδης, Λευθέρης Κογκαλίδης, Γιάννης Λογοθέτης, Μάριος Λωλός, Νικόλαος Μέρτζος, Μπάμπης Μπαρμπουνάκης, Κώστας και Νώντας Όχονος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Γιάννης Παπαμίχος, Λευτέρης Ραφτόπουλος, Άρης Σκιαδόπουλος, Χρίστος Τελίδης, Σταύρος Τζίμας, Τραιανός Χατζηδημητρίου και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.
Προσωπικές καταθέσεις για τη ζωή του Γιάννη Κυριακίδη παραθέτουν η σύζυγός του Χρύσα Κυριακίδου, οι κόρες του Τίτη και Αθηνά Κυριακίδου και ο εγγονός του Γιάννης Σακκής.
Ο επιμελητής της έκδοσης, Κώστας Μπλιάτκας, σημειώνει:
«Ο Γιάννης Κυριακίδης απεχθάνεται τα στερεότυπα και το τελετουργικό τέλμα σε δεξιώσεις, εκδηλώσεις, φεστιβάλ και άλλα τέτοια. Σίγουρα θα συνυπέγραφε το σλόγκαν των σαμποτέρ του Β’ Παγκοσμίου πολέμου που έδρασαν εναντίον των κατακτητών: «Μην σταματάτε να τους αναστατώνετε». Δεν σταμάτησε ποτέ να αναστατώνει δημιουργικά τους επισήμους, τα πλήθη και τους δημοσιογράφους σε κάθε άφιξή του στο «θέμα». Πάνω στη σκάλα, δίπλα στην εξέδρα, μέσα στο πλήθος, ο Γιάννης από νωρίς κέρδισε όλη την κατανόηση, για να μην πω το σεβασμό, για να κάνει τη δουλειά του με τη φωτογραφική του μηχανή και το μοναδικό του τρόπο. Κυριακίδης είναι αυτός…»