Εδώ και μέρες περίμεναν στη Μίνωος να πάρουν το υπόλοιπο του Νοέμβριου που είχε υποσχεθεί η διοίκηση σε αυτούς που υπέγραψαν τις νέες (κατάπτυστες) συμβάσεις. Τελικά πληρωμές έγιναν αλλά επιλεκτικά κι όπως γράφουν οι Τυπολογίες, καταβλήθηκε το υπόλοιπο του Νοεμβρίου σε μερίδα εργαζομένων της Μίνωος που έχουν αποδεχθεί το νέο πλαίσιο εργασίας. Δηλαδή τη μείωση μισθού κατά 30% και τη μη καταβολή των δεδουλευμένων τριών τουλάχιστον μηνών. Oι υπόλοιποι, τους οποίους προφανώς η διοίκηση εκδικείται, δουλεύουν απλήρωτοι στη γαλέρα της Μίνωος και περιμένουν μάταια(;) την παρέμβαση της Επιθεώρησης Εργασίας...
Πέρα από την εργοδοτική αναλγησία και παρανομία και την «πολιτική» της διοίκησης, εύλογα κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: Μα είναι δυνατόν να βγαίνει έτσι μια εφημερίδα, η οποία υποτίθεται ότι στηλιτεύει, μέσα από την αρθρογραφία της, τον εργασιακό μεσαίωνα στην Ελλάδα; Οταν πρώτη..
αυτή υιοθετεί και επιβάλει απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες με αμειβόμενους και μη, εργαζόμενους; Και τη στιγμή μάλιστα που στην κατηγορία των απλήρωτων και όσων δεν έχουν υπογράψει τη νέα σύμβαση, συγκαταλέγονται και διευθυντικά στελέχη και εργαζόμενοι που με θυσίες πασχίζουν να βγαίνει αξιοπρεπώς το φύλλο;
Υ.Γ Γιατί κάποιοι σοβαροί δημοσιογράφοι επιμένουν να στηρίζουν τις παράτυπες αντεργατικές επιλογές της εργοδοσίας και του Χάρη Οικονομόπουλου
Πέρα από την εργοδοτική αναλγησία και παρανομία και την «πολιτική» της διοίκησης, εύλογα κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: Μα είναι δυνατόν να βγαίνει έτσι μια εφημερίδα, η οποία υποτίθεται ότι στηλιτεύει, μέσα από την αρθρογραφία της, τον εργασιακό μεσαίωνα στην Ελλάδα; Οταν πρώτη..
αυτή υιοθετεί και επιβάλει απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες με αμειβόμενους και μη, εργαζόμενους; Και τη στιγμή μάλιστα που στην κατηγορία των απλήρωτων και όσων δεν έχουν υπογράψει τη νέα σύμβαση, συγκαταλέγονται και διευθυντικά στελέχη και εργαζόμενοι που με θυσίες πασχίζουν να βγαίνει αξιοπρεπώς το φύλλο;
Υ.Γ Γιατί κάποιοι σοβαροί δημοσιογράφοι επιμένουν να στηρίζουν τις παράτυπες αντεργατικές επιλογές της εργοδοσίας και του Χάρη Οικονομόπουλου