- Δεν έχω αναφερθεί μέχρι σήμερα στο θέμα των εργαζομένων της ΙΜΑΚΟ γιατί πιστεύω ότι έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουν τις απαιτήσεις τους.
- Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται από τις δεκάδες χιλιάδες εταιρίες που πτώχευσαν να είναι η ΙΜΑΚΟ και εγώ οι μόνοι που πρέπει να σφυροκοπούνται διαρκώς. Είναι προφανές ότι το γεγονός πως προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου μέσα στα ΜΜΕ με κάνει ευάλωτο και εύκολο στόχο.
- Δεν είχα άλλη επιλογή από το να δουλέψω και πάλι ως υπάλληλος για να επιβιώσω. Βλέπω όμως..
ότι κάποιοι έχουν εξαπολύσει έναν πόλεμο λάσπης με σκοπό να με εξοντώσουν και επαγγελματικά, εκτός από ηθικά εμένα και την οικογένειά μου.
- Έκανα το χρέος μου για να σώσω την ΙΜΑΚΟ το 2011. Έβαλα 6.000.000 ευρώ περίπου στην εταιρία (πέρα από τα 5.500.00 ευρώ που δόθηκαν σε Δημόσιο και Ασφαλιστικούς Οργανισμούς)
- Τα χρήματα προέρχονταν από το σύνολο των προσωπικών μου καταθέσεων μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς-το μεγαλύτερο μέρος-και από δάνεια στα οποία έβαλα εγγύηση την προσωπική μου περιουσία που τελικά εκποιήθηκε.
- Αν δεν πίστευα στην σωτηρία της εταιρίας δεν θα ήμουν ηλίθιος να προχωρήσω σε αυτή την κίνηση γι' αυτό θεωρώ βαριά συκοφαντία τα λεγόμενα ότι ήξερα για το επερχόμενο τέλος.
- Σχετικά με κάποιους γραφικούς σε διάφορα social media που από την μια μεριά με κανιβαλίζουν και πανηγυρίζουν για την πτώχευσή μου και από την άλλη «κλαίνε» για τους εργαζόμενους τι να πω; Σε αυτούς μόνο ένας πολύ καλός ψυχίατρος μπορεί να δώσει απάντηση…
Τι απαντά ο Κωστόπουλος
στην ανακοίνωση
των εργαζομένων της ΙΜΑΚΟ
Ο Πέτρος Κωστόπουλος έκανε και την εξής συμπληρωματική δήλωση στο koolnews.gr
«Όσον αφορά την προσπάθεια εκποίησης μέσω της πτωχευτικής διαδικασίας τίτλων, μετοχών και άλλων περιουσιακών στοιχείων της ΙΜΑΚΟ, που από τον νόμο το αντίτιμο πηγαίνει καταρχήν στους εργαζομένους θέλω να πω ότι αυτή μπλοκαρίστηκε επί μακρό χρονικό διάστημα, και επανειλημμένα από τους εκπροσώπους των εργαζομένων με τη δικαιολογία κάθε φορά ότι ήταν χαμηλή η αποτίμησή τους…
Αποτέλεσμα είναι να ακυρώνεται διαρκώς η εκποίηση, να απαξιώνεται με το χρόνο η εμπορική αξία των περιουσιακών στοιχείων και να απομακρύνονται οι ενδιαφερόμενοι. Υπάρχουν επιχειρηματίες του κλάδου που μπορούν να το επιβεβαιώσουν.
Δικό μου συμφέρον αλλά και συμφέρον των εργαζομένων θα ήταν η εκποίηση να γίνει σε όσο υψηλότερη τιμή γίνεται. Νομίζω ότι αυτό είναι εύκολα κατανοητό και από μη έχοντες οικονομικές γνώσεις. Όμως κάποιοι έπεσαν θύματα κακών συμβούλων, ή άγνοιας, για ανεξήγητους για μένα λόγους... Για να το κάνω πιο κατανοητό άλλο να πουλάς τον τίτλο ενός ζωντανού περιοδικού σε 6 μήνες και άλλο σε 2-3 χρόνια, και μάλιστα σε ένα κλάδο και μια οικονομία που συνεχίζουν να βυθίζονται. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας, γιατί όλα τα άλλα είναι αιτιολογίες για τη δημιουργία, εις βάρος μου, εντυπώσεων. Ουδείς ψυχολογικός εκβιασμός μπορεί να δημιουργήσει εκ νέου περιουσία ως εκ θαύματος, ώστε να τη διανείμω, δυστυχώς».