(...) Το κάστρο έπεσε, το ραδιομέγαρο, που για πεντέμισι μήνες λειτούργησε υποδειγματικά παράγοντας καθημερινά πολιτισμό, αντικειμενική ενημέρωση και αντίσταση στο μαύρο και στη φίμωση, άδειο κουφάρι πια, εκπέμπει σιωπή και θλίψη με τα ΜΑΤ να το φυλάνε, όπως φυλάν τα φέρετρα οι «τιμητικές φρουρές».
Η ΕΡΤ όμως δεν είναι το ραδιομέγαρο, η ΕΡΤ είναι ΠΑΝΤΟΥ. Είναι στη Θεσσαλονίκη στην Πάτρα, στην Κρήτη, τη Λέσβο, τη Θεσσαλία, στους 12 εν λειτουργία σταθμούς στην περιφέρεια που αντιστέκεται και εκπέμπει. Είναι στις καρδιές των εκατοντάδων χιλιάδων ακροατών και τηλεθεατών που καθημερινά με κάθε τρόπο συντονίζονται.
Έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες, το μαύρο που επέβαλλαν στην ΕΡΤ απλώνεται σ’ όλη την..
επικράτεια, έχουμε πόλεμο, αυτοί έχουν τα ΜΑΤ και τους εθελόδουλους υποταγμένους, τα δικά μας όπλα είναι, το στυλό το πληκτρολόγιο, η κάμερα το μικρόφωνο και η αφυπνιστική τους δύναμη. Μα πάνω από όλα είναι συνειδητοποίηση πως αυτός ο Αγώνας, αυτός ο Μαραθώνιος, είναι ένας συλλογικός και ταυτόχρονα εσωτερικός Αγώνας, που μας ξεπερνάει, είναι ένας Αγώνας για τα παιδιά μας και το περιβόλι που θα κληρονομήσουν από μας. Το παράδειγμά μας είναι το περιβόλι.
Το παλιό έχει πεθάνει, το καινούργιο μορφοποιείται, οι ανάγκες του είναι διαφορετικές, κάποιοι τις έχουν αντιληφτεί, νοοτροπίες και πρακτικές του παρελθόντος δεν βοηθούν, είναι το άδειο πουκάμισο που άφησε το φίδι, ας αφήσουμε κι εμείς λοιπόν ό,τι μας κρατάει πίσω για να φτάσουμε ενωμένοι στον προορισμό μας: τη Νίκη και τη Δικαίωση.
- διαβάστε εδώ όλόκληρο το κείμενο του δημοσιογράφου της ΕΡΤ, Γιώργου Παπαζαχαρίου
Η ΕΡΤ όμως δεν είναι το ραδιομέγαρο, η ΕΡΤ είναι ΠΑΝΤΟΥ. Είναι στη Θεσσαλονίκη στην Πάτρα, στην Κρήτη, τη Λέσβο, τη Θεσσαλία, στους 12 εν λειτουργία σταθμούς στην περιφέρεια που αντιστέκεται και εκπέμπει. Είναι στις καρδιές των εκατοντάδων χιλιάδων ακροατών και τηλεθεατών που καθημερινά με κάθε τρόπο συντονίζονται.
Έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες, το μαύρο που επέβαλλαν στην ΕΡΤ απλώνεται σ’ όλη την..
επικράτεια, έχουμε πόλεμο, αυτοί έχουν τα ΜΑΤ και τους εθελόδουλους υποταγμένους, τα δικά μας όπλα είναι, το στυλό το πληκτρολόγιο, η κάμερα το μικρόφωνο και η αφυπνιστική τους δύναμη. Μα πάνω από όλα είναι συνειδητοποίηση πως αυτός ο Αγώνας, αυτός ο Μαραθώνιος, είναι ένας συλλογικός και ταυτόχρονα εσωτερικός Αγώνας, που μας ξεπερνάει, είναι ένας Αγώνας για τα παιδιά μας και το περιβόλι που θα κληρονομήσουν από μας. Το παράδειγμά μας είναι το περιβόλι.
Το παλιό έχει πεθάνει, το καινούργιο μορφοποιείται, οι ανάγκες του είναι διαφορετικές, κάποιοι τις έχουν αντιληφτεί, νοοτροπίες και πρακτικές του παρελθόντος δεν βοηθούν, είναι το άδειο πουκάμισο που άφησε το φίδι, ας αφήσουμε κι εμείς λοιπόν ό,τι μας κρατάει πίσω για να φτάσουμε ενωμένοι στον προορισμό μας: τη Νίκη και τη Δικαίωση.
- διαβάστε εδώ όλόκληρο το κείμενο του δημοσιογράφου της ΕΡΤ, Γιώργου Παπαζαχαρίου