Τώρα που αποχώρησε ο ΔΟΛ από το Χρηματιστήριο Αθηνών, θυμήθηκα μια ιστορία από την εποχή που η μετοχή του συγκροτήματος είχε φτάσει στα 60 χιλιάρικα δραχμούλες. Είχε πάει, λοιπόν, μια αντιπροσωπεία στελεχών στις ΗΠΑ για να συζητήσει μελλοντικά πρότζεκτ και πάνω στην κουβέντα πέφτει μια ερώτηση απ' τους Αμερικάνους στο στιλ «
καλά όλα αυτά που λέμε, αλλά εσείς είστε που θα πάρετε τις τελικές αποφάσεις ή θα πρέπει να ντιλάρουμε και με κάναν άλλον από την επιχείρηση;». Οπότε φούντωσε, άναψε, κόρωσε ένα από τα στελέχη και άρχισε να φωνάζει: «
Εγώ θα αποφασίσω, είμαι το νούμερο 7, είμαι το νούμερο 7!!». Οι Αμερικανοί, που έχουν δει πολλά τα ματάκια τους (μην ξεχνάμε ότι κάνουν μπίζνες και με Νότιο Αμερική), αρκέστηκαν σε αμήχανα χαμόγελα και την έκλεισαν στα γρήγορα την κουβέντα. Και καθώς..
ξεπροβόδιζαν τους καλεσμένους τους, ρώτησαν τον έναν από αυτούς που θεωρούσαν πιο σώφρονα: «
Τι εννοούσε ο τύπος όταν έλεγε ότι είναι το νούμερο 7;». Κι εκείνος τους απάντησε εν πλήρει αθωότητι: «
Εννοούσε ότι είναι ο έβδομος κατά σειρά στην ιεραρχία του ΔΟΛ. Τόσο στα σοβαρά το έχει πάρει...».
- Χρ. Ξανθάκης / Mέσα και παραμέσα / Κ.Ε.
