Την τελευταία φορά που ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Ρούντολφ Ες συναντήθηκαν στο ίδιο περίπτερο, η Μάρλεν Ντίντιρχτ έκανε σουξέ τη Λιλή Μαρλέν. Θέλω να πω ότι είναι εντάξει να βλέπεις εξώφυλλο τον Ες και τον Μεταξά, αρκεί να κάνεις σχέδια για το βράδυ, να πας να δεις επιθεώρηση με τη Βέμπο. Και όμως, τους βλέπω μαζί, στο περίπτερό μου. Ο Ες ποζάρει ως οφείλει να εμφανίζεται ένας υψηλόβαθμός αξιωματικός των Ναζί. Ο Ιωάννης Μεταξάς είναι πιο πίσω, στην πόζα που οι παλαιότεροι τον γνωρίσαμε ακόμα και στους τοίχους των Δημοτικών σχολείων. Βουτάω τη ματιά λίγο πιο βαθιά στη ζούγκλα των περιοδικών και ένας νέος,..
ανεξερεύνητος για μένα, κόσμος ξεδιπλώνεται γυαλιστερός, έτοιμος να με πείσει ότι υπάρχουν άγγελοι. Θα τους δω αν δεχθώ και τις αποδείξεις για τους ψεκασμούς.
Ξεφυλλίζω μερικές από τις εκδόσεις. Σχετικά «εύκολο» περιεχόμενο. Μεγάλες φωτογραφίες, βαρύγδουποι τίτλοι με υπονοούμενα, κείμενα που προσπαθούν να πουν κάτι, αλλά, φυσικά, αναπαράγουν βλακείες για χαμένους κόσμους, μυθικά πλάσματα και συνωμοσίες για να κατεβάσουν τον διακόπτη που δίνει ελληνικό φως. Χωρίς διαφημίσεις, εκτός, βέβαια, από εκδόσεις του ίδιου οίκου. Ρώτησα ποιοι αγοράζουν το περιοδικό που έχει ως κεντρικό θέμα τους ψεκασμούς. «Ε, κάποιοι το αγοράζουν» ήταν η απάντηση. Ρώτησα και σε δεύτερο περίπτερο. Είχε εξαντληθεί. Από πού ξεκινάει αυτή η επίθεση σκότους και βλακείας; Μα από την κατάρρευση και την αμφισβήτηση των σταθερών μας. Η κρίση έδωσε στους πάντες την ευκαιρία να διεκδικήσουν βήμα και αποδοχή για τη θεωρία τους. Εν τέλει, τους επιτρέπει να ισχυριστούν ότι αυτοί κομίζουν τον ορθό λόγο. Αν όσα γνωρίζαμε αποδείχθηκαν ψευδή, τότε ναι, μπορεί όλα να ξεκίνησαν από μία σιωνιστική συνωμοσία. Κάπου εκεί ψηλά οι ολύμπιοι θεοί συγκρούονται με τους αγγέλους του Ισραήλ. Μας ψεκάζουν με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Και όχι, δεν είναι απελπισμένοι, ούτε οργισμένοι αυτοί που τα ψωνίζουν. Είναι ηλίθιοι. Αμόρφωτοι, κορόιδα.
Με τα ιστορικά, τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά. Τα εξώφυλλα με τους Ναζί και τον Μεταξά καλούν στο περίπτερο το κοτόπουλο που βλέπει προς Χρυσή Αυγή (αν και η Στρατιωτική Ιστορία είναι σοβαρότατο περιοδικό). Πριν από δέκα χρόνια ένα εξώφυλλο με τον Ες θα μπορούσε να σταθεί μόνο στη βάση κλουβιού, να μαζεύει τις κουτσουλιές της καρδερίνας. Τώρα έχει μανταλάκι και θεωρείται επίκαιρο. Μόδα είναι, θα φύγει. Απλώς φοβάμαι μην έρθει κάτι χειρότερο.
