Δευτέρα μεσημέρι και ο κυρ Σταύρος διάβηκε το κατώφλι των γραφείων της ΕΣΗΕΑ και συναντήθηκε με τους προέδρους της ΕΤΗΠΤΑ, της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΠΗΤ και της ΕΠΗΕΑ...
Στις περίπου δύο ώρες που κράτησε η κουβέντα δύο πράγματα ξεκαθάρισαν:
α) ο Σταύρος Ψυχάρης είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού
β) όλοι οι υπόλοιποι - γύρω από το τραπέζι - απλώς συμπλήρωναν το κάδρο.
Άβουλοι και περιδεείς για τα τεκταινόμενα στο κτίριο της Μιχαλακοπούλου, οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές αρκέστηκαν σε παρακλήσεις και επικλήσεις στα "φιλάνθρωπα" αισθήματα του προέδρου του ΔΟΛ.
Φευ...
Κι Εκείνος δεν ανταποκρίθηκε και δεν δεσμεύτηκε για τίποτα και σε τίποτα.
Παρουσίασε αριθμούς εργαζομένων στον Οργανισμό - εμφανώς "τσιμπημένους" - για να καταδείξει..
το δίκιο των ενεργειών του και φυσικά υπαινίχθηκε ότι πίσω από τους ήδη υφιστάμενους αριθμούς κρύβονται οι αρνήσεις των τραπεζών στο αίτημα για δανειοδότηση.
Υπαινίχθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι οι μειώσεις στους μισθούς δεν "λύνουν" το πρόβλημα, άρα ο μόνος δρόμος είναι η μείωση του ανθρώπινου δυναμικού...
Και οι παριστάμενοι κατέβασαν τα κεφάλια!
Και πως να μην τα κατεβάσουν; Συναισθανόμενοι (;) ότι δεν έχουν "αντίκρυσμα" στους εργαζόμενους - δες τε πόσοι εργαζόμενοι στον ΔΟΛ, μεταξύ 2 μ.μ. και 4.30 μ.μ. που ήταν η εξαγγελθείσα στάση εργασίας, ΔΕΝ ήταν κανονικά στην εργασία τους - περιορίστηκαν σε αλλότριες προσευχές και παρακλήσεις προς Εκείνον...
Παρακλήσεις που αφορούσαν π.χ. στο Αγγελιόσημο και την καλή Του διαμεσολάβηση για τη διατήρησή του.
Φυσικά ούτε και σ' αυτό - το Αγγελιόσημο - δεν έλαβαν κάποια συγκεκριμένη δέσμευση.
Συμπερασματικά, κι αυτό φάνηκε και στη συνέχεια (μετά που έφυγε Εκείνος) στη συζήτηση με τους είκοσι - τριάντα συναδέλφους που βρέθηκαν στην Ακαδημίας, δεν υπάρχει όχι μόνον κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης των απολύσεων, αλλά το χειρότερο είναι ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΛΗΣΗ για μια κάποια υποτυπώδη έστω αξιοπρεπή αντίδραση.
Οι άνθρωποι - ο καθένας για τους δικούς του λόγους - έχουν παραδώσει εδώ και καιρό τα "κλειδιά" των επαγγελματικών σωματείων στους εκδότες και καναλάρχες...
Ψυχάρης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, Κουρής, Λιακουνάκος, Καλοφωλιάς, Ρίζος, Μπενέκος - Σκαναβής, Τράγκας, Τεγοπούλου, Αθανασιάδη, Κυριακίδης, Κωστόπουλος, Λυμπέρης και λοιποί παλιοί και νέοι επιχειρηματίες ή "επιχειρηματίες" έπαιξαν και παίζουν με τις ζωές και την αξιοπρέπεια χιλιάδων εργαζόμενων...
Οι σημερινές συνδικαλιστικές πλειοψηφίες - διοικήσεις δεν ανταποκρίνονται, και εκ του αποτελέσματος, στις ελάχιστες προσδοκίες των εργαζομένων. Η παλιά μέθοδος των "καλών σχέσεων" με τον εκδότη ή καναλάρχη και η διαδρομίστικη επίλυση μικροπροβλημάτων με παραγοντίσκους των υπουργείων, μας έχουν φέρει στη σημερινή απελπιστική κατάσταση...
Όσο πιο γρήγορα οι εργαζόμενοι αντιληφθούν ότι το "παιχνίδι" - με τον τρόπο που το παίζουν οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες - είναι χαμένο, τόσο πιο γρήγορα θα υπάρξει στον ορίζοντα μια κάποια διέξοδος...
Υ.Γ.: Φήμες που κυκλοφορούν, μιλάνε για δημιουργία μιας μορφής "συνδικάτου Τύπου" με πνευματικό πατέρα τον Σταύρο Ψυχάρη! Δεν το πιστεύω... Εσείς;
- από το μπλογκ της Ανασυγκρότησης
