Ιδού, ολόκληρη, η επιστολή του Ανδρέα:
Με πρωτοφώναξαν στην ΕΡΤ στις αρχές της δεκαετίας του 80. Προσπαθούσαν να τινάξουν από πάνω τους την ναφθαλίνη της ΥΕΝΕΔ και προσέγγισαν εμάς που πρωτοστατούσαμε στο κίνημα της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Το αγαπάω το δημόσιο ραδιόφωνο, γιατί είναι το σπίτι μου. Εκεί, με πρωτεργάτη τον Νίκο τον Λακόπουλο, βγάλαμε το πρώτο ζωντανό νεανικό μαγκαζίνο "Εδώ Ραδιοσυννεφούλα" κι έγινε πανικός, μας άκουγαν όλα τα σχολεία.
Μας έκοψαν γιατί μεταδώσαμε live την συναυλία του Τζίμη Πανούση, μας ξαναφώναζαν, μας ξαναέκοβαν, αυτό γινόταν συνέχεια. Οι πρώτες ζωντανές εκπομπές μου στο Τέταρτο Πρόγραμμα:..
"Μεθυσμένα ηλεκτρονία", "Μια ακόμα νυχτερινή περιπέτεια", "Τρεις κακοί στον ίσιο δρόμο". Αργότερα, όταν είχαν επικρατήσει πλέον οι ιδιωτικοί σταθμοί, έγινε ένα πείραμα. Ο Μάκης ο Γιομπαζολιάς ανέλαβε το Κυριακάτικο Δεύτερο Πρόγραμμα και διάλεξε τους, κατά την γνώμη του, καλύτερους της πιάτσας. Δέχθηκα. Πήγα στο γραφείο του με τον Μάκη τον Τριανταφυλλόπουλο και τον αείμνηστο Μιχάλη Παπαγιαννάκη και πήραμε εκπομπές. Εγώ έκανα την ολονυχτία από τις 12 έως τις 5 το πρωί με ταξιτζήδες, ξενύχτηδες, τραγουδιάρες, αγαπητικούς και φορτηγατζήδες. Έγινε χαμός! Περάσαμε σε ακροαματικότητα τον Αθήνα 9,84 και πήραμε την πρώτη θέση. Φυσικά... μας έκοψαν. Η δικτατορία των μετρίων δεν άντεχε τέτοιες αναπάντεχες επιτυχίες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90' έκανα στην τηλεόραση της ΕΡΤ την εκπομπή "Έλα όπως είσαι" με προσωπογραφίες και αυτοσυνεντεύξεις. Την τελευταία συνέντευξη της Λιλής Ζωγράφου, τη βιογραφία του ζωγράφου Νίκου Κεσανλή, του Τάκη Παπά και πολλών άλλων που έχουν "φύγει". Κατάφερα να βάλω τον Ευάγγελο Βενιζέλο, κυβερνητικό εκπρόσωπο τότε, να πάρει συνέντευξη από τον εαυτό του μέσα στο press room. Δύο Βενιζέλοι να τσακώνονται...
Σαράντα χρόνια φούρναρης.... 25 χρόνια έγραφα κάθε μέρα το χρονογράφημα-ευθυμογράφημα "Εδώ Ράδιο Ε" στην "Ελευθεροτυπία". Μιλάμε για εκατομμύρια λέξεις, ρεκόρ γκίνες. Δούλεψα σε πολλούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, με ωραιότερο τον city 99,5, που δυστυχώς τον έκλεισε η Γιάννα την ώρα που πήγαινε να απογειωθεί. Τα δυο τελευταία χρόνια επανήλθα στην Δημόσια Ραδιοφωνία, επαναφέροντας το ιστορικό σήμα "Τσοπανάκος ήμουνα, προβατάκια φύλαγα", το οποίο φυγάδευσαν οι σύντροφοί μας της ΕΡΤ στο BBC, όταν μπήκαν στην Ελλάδα οι Ναζί, για να μην πέσει στα χέρια τους και ο πληθυσμός της υπαίθρου πιστέψει ότι ακούει ραδιόφωνο της Εθνικής Διοίκησης. Απ' τα FM, τους περιφερειακούς σταθμούς, τα βραχέα και τα μεσαία με άκουγαν σε κάθε βρυσούλα και ραχούλα, οι ναυτικοί μας, οι απόδημοι στην Καλιφόρνια, το Τορόντο και στο Σίδνευ. Όλοι με αποκαλούσαν αγαπητικά "Τσοπανάκο".
Βάλανε λουκέτο στην ΕΡΤ. Ο "τσοπανάκος" θύμωσε και στεναχωρήθηκε πολύ. Είχε κλείσει και η Ελευθεροτυπία, μείναμε χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, γάμησέ τα κι άφησέ τα, κλάφ'τα Χαράλαμπε. Το καλοκαίρι, ένα βράδυ έριξα μια ηλεκτρονική αίτηση για τη ΔΤ, γιατί ήμουν, είμαι και θα είμαι θεσμικός και η Δημόσια Τηλεόραση, το ξαναείπα, είναι το σπίτι μου και δεν έχει δικαίωμα κανείς να το απαλλοτριώσει. Φαίνεται ότι το σύστημα μοριοδότησης λειτούργησε και κράτησαν, τουλάχιστον, τα προσχήματα. Το όνομά μου αναρτήθηκε στην λίστα των επιτυχόντων που δημοσιεύθηκε χθες βράδυ. Ωστόσο, παρ' όλο που έχω ανάγκη, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι αυτονόητο ότι δεν θα επιστρέψω στην Δημόσια Ραδιοφωνία. Θα παραχωρήσω την θέση μου στον επόμενο επιλαχόντα. Και... πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικιά μας θα ναι...
Με ραδιοφωνικούς χαιρετισμούς
Ανδρέας Ρουμελιώτης
ΥΓ Τα παραπάνω ισχύουν αν ο "Ανδρέας Ρουμελιώτης" της λίστας είμαι εγώ και όχι άλλος...
- από το e-tetradio