Της Μαρίας Τερζούδη
Ώρα κρίσης για τις κινητοποιήσεις, που δεν σταμάτησαν ούτε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, χαρακτηρίζουν οι καθηγητές την εβδομάδα που αρχίζει και κατά την οποία ανοίγει ο κύκλος πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών, απόφαση που ελήφθη με συντριπτική πλειοψηφία. Τόσο η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) όσο και οι τοπικές ενώσεις (ΕΛΜΕ) των καθηγητών εδώ και ημέρες.. απευθύνουν κάλεσμα συσπείρωσης και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων του κλάδου με σειρά δράσεων -αύριο προγραμματίζεται πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο (11.30 π.μ., άγαλμα Βενιζέλου), ενώ μεγάλες συγκεντρώσεις προγραμματίζονται και για την ερχόμενη Τετάρτη και ενδεχομένως την Παρασκευή. Από την πλευρά τους οι δάσκαλοι θα πραγματοποιήσουν στάση εργασίας -για τη διευκόλυνση συμμετοχής σε πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στα Προπύλαια στις 12 μ.- και θα συμμετάσχουν στη 48ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ στις 18 και 19 Σεπτεμβρίου. Υπενθυμίζεται ότι στις κινητοποιήσεις συμμετέχουν τόσο η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών όσο και η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού των ΑΕΙ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Έχουμε περάσει από το στάδιο της περίσκεψης σε αυτό της αποφασιστικότητας. Για πρώτη φορά συγκροτούνται απεργιακές επιτροπές αγώνα ανά σχολείο, καταγράφεται πρωτοφανής μαζικότητα, γίνονται ενημερώσεις, συνελεύσεις, έχουμε με το μέρος μας γονείς και μαθητές. Η συμμετοχή θα πλησιάσει το 100%», αναφέρει ο πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Χρήστος Ζαγανίδης. Περιγράφοντας την κατάσταση κάνει λόγο για ανασφάλεια, αγωνία των γονιών, για ένα νέο λύκειο που διώχνει τους μαθητές, για καθηγητές που δεν ξέρουν σε ποιο σχολείο θα βρεθούν, για καθηγητές -όπως αυτοί των ΕΠΑΛ- που για πρώτη φορά καλούνται σε σχολεία από τηλεφώνου, για έναν κλάδο που έχει στοχοποιηθεί συνολικά και για μονιμότητα που πλέον αμφισβητείται. «Σε περίοδο όπου οι εργαζόμενοι διαφόρων κλάδων τραυματίζονται και περιμένουμε απολύσεις δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε την πεπατημένη. Πρέπει να απαντήσουμε με απεργία διαρκείας, με πανεργατικό αγώνα. Εάν δεν έχουμε απάντηση από το υπουργείο έως το τέλος της εβδομάδας, θα οργανώσουμε μεγαλειώδες συλλαλητήριο στην Αθήνα την ερχόμενη Παρασκευή», καταλήγει.
Για μεγάλη συμμετοχή στην απεργία των καθηγητών κάνει λόγο και ο πρόεδρος της Β’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Γιώργος Τόδας. «Το μήνυμά μας είναι ότι όσον αφορά την παιδεία οι καθηγητές πρέπει να συναποφασίζουν, όχι να μαθαίνουν τις εξελίξεις εκ των υστέρων. Πιστεύουμε ότι δεν περισσεύει ούτε ένας εκπαιδευτικός, ότι όσοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα πρέπει να επανέλθουν στις τάξεις τους», υπογραμμίζει και αναφέρει ότι οι γονείς των μαθητών συμπαραστέκονται στον αγώνα των εκπαιδευτικών.
ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ
Ως βασική επιφύλαξη πολλοί εκπαιδευτικοί επικαλούνται οικονομικούς λόγους -«δεν αντέχουμε απεργία διαρκείας», λένε χαρακτηριστικά, ενώ πολλές ΕΛΜΕ αλλά και η ΟΛΜΕ έχουν διευκρινίσει ότι στο μέτρο του δυνατού στους πιο αδύναμους συναδέλφους θα παρασχεθεί οικονομική βοήθεια. Πέρα από αυτό ορισμένοι κάνουν λόγο για διχασμό καθηγητών ΓΕΛ και ΕΠΑΛ, με τους δεύτερους να αποδίδουν στους πρώτους αδιαφορία λόγω του ότι προς το παρόν δεν πλήττονται άμεσα. Τέλος δεν λείπουν φωνές που δυσπιστούν τόσο απέναντι στην Ομοσπονδία όσο και γενικότερα στους συνδικαλιστές του κλάδου. «Δεν μας εκπροσωπούν και αυτό φαίνεται χρόνια τώρα παρατηρώντας τη συμμετοχή στις απεργίες που προκηρύσσονται. Ίσως τώρα το ποσοστό να είναι μεγαλύτερο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ταυτιζόμαστε με αυτούς που συνομιλούν με τους πολιτικούς», αναφέρουν χαρακτηριστικά εκπαιδευτικοί σχολείων της επαρχίας.
Οι σημαντικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών
Έπειτα από προειδοποιητικές απεργίες για μισθολογικά θέματα, που άρχισαν το Νοέμβριο του 1987, ο υπουργός Παιδείας Αντώνης Τρίτσης παραιτείται και τη θέση του αναλαμβάνει ο Απόστολος Κακλαμάνης. Για πρώτη φορά την 7η Μαΐου 1988 οι εκπαιδευτικοί αποφασίζουν απεργία κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων, η οποία χαρακτηρίστηκε παράνομη και καταχρηστική με δικαστική απόφαση και τερματίστηκε στις 23 Ιουνίου 1988.
Οι μαζικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών αρχίζουν επί υπουργίας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου το Μάιο του 1990 με αφορμή «την εκφρασμένη διάθεση του κυβερνώντος κόμματος για επιβολή λιτότητας στη δημόσια εκπαίδευση». Η πρώτη 48ωρη απεργία πραγματοποιείται στις 22 και 23 Μαΐου και ακολουθούν δεκάδες συλλαλητήρια σε κλίμα έντασης. Το υπουργείο Παιδείας αποφασίζει αναβολή των πανελλαδικών και παράταση του σχολικού έτους έως το τέλος Ιουλίου και οι εξετάσεις αρχίζουν στις 16 Ιουλίου. Το Νοέμβριο δημοσιεύονται π.δ. για τη λειτουργία δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων που επαναφέρουν τη βαθμολογία σε δημοτικό και γυμνάσιο και τις «μονάδες παιδαγωγικού ελέγχου». Οι μαθητές προχωρούν σε καταλήψεις σχολείων και καταγράφονται συγκρούσεις. Σε μία από αυτές δολοφονείται ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας (8/1/1991).
Από τον Ιανουάριο έως το Μάρτιο του 1997 επί υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη ψηφίζεται ο ν. 2525/97 και οι κινητοποιήσεις των καθηγητών είναι συντονισμένες με βασική επιχειρηματολογία τις ελλείψεις προσωπικού, το ενιαίο μισθολόγιο που ανακοινώνεται με εξαίρεση τους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, την πληθώρα εξετάσεων και άλλες αλλαγές που προβλέπονται στο νέο νόμο. Οι μαθητές αντιδρούν με κύμα καταλήψεων σχολείων από το Νοέμβριο του 1998 έως τον Ιανουάριο του 1999. Τον Ιούνιο του 1998 αφορμή σύγκρουσης αποτελούν και η κατάργηση της επετηρίδας και η καθιέρωση διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.
Η υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου αποπειράται εκ βάθρων αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και προκαλεί εντονότατες αντιδράσεις με πρόταση για αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, ώστε να ιδρυθούν μη κρατικά ΑΕΙ. Ακολουθούν πολύμηνη αναστάτωση, καταλήψεις σε ΑΕΙ και απεργίες από την άνοιξη του 2006 και για περίπου έναν χρόνο.
Το 2011 οι αλλαγές που προωθεί κατά βάση στη διοίκηση των πανεπιστημίων ως υπουργός Παιδείας η Άννα Διαμαντοπούλου -κυρίως η εισαγωγή του θεσμού των Συμβουλίων Ιδρύματος- γίνονται κόκκινο πανί. Παρότι ο νόμος ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τη Βουλή, το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους επήλθε ρήξη και ακολούθησαν καταλήψεις. Έπειτα από τροποποιήσεις ο νέος νόμος-πλαίσιο εφαρμόστηκε από το νυν υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο το φθινόπωρο του 2012.
Πηγή: Χρ. Κάτσικας, Κ. Θεριανός, Ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης, εκδ. Σαββάλας
http://www.makthes.gr/news/reportage/109763/
ΠΡΕΖΑ TV
