«Μαμά, εσύ δεν έκανες αίτηση;». Την ερώτηση μου την έκανε η εννιάχρονη κόρη μου μέσα στο καλοκαίρι. «Γιατί δεν έκανες;», ήταν η επόμενη. «Ο Μιχάλης έκανε; Η Λίλια; Ο Μπόρτσης;» Στενοί φίλοι οι πρώτοι, αξέχαστος της έμεινε από το φυλλάδιο του «zuperman» ο δεύτερος. Ρωτάει και για άλλους. Αυτοί που ξέρει είπαν όλοι ηχηρό «όχι». Λογικό.
Τώρα, κάθομαι στο κολυμβητήριο και την περιμένω να τελειώσει την προπόνηση. Στο λάπτοπ πετυχαίνω τη λίστα με τα ονόματα των εργαζόμενων της ΕΡΤ3 που αρνήθηκαν να κάνουν αίτηση «πρόσληψης» στη ΔΤ. Την ετοιμάσαμε οι ίδιοι. Καθαρά, με τα ονόματα των μη αιτούντων δημοσιοποιημένα. Προτείνουμε στο υπουργείο να ακολουθήσει την ίδια μέθοδο..
για τους αιτούντες, αντί να δίνει σκέτους αριθμούς. Μπορεί να διδαχτεί από το πώς κινείται μια διαδικασία όταν τον έλεγχο έχουν οι εργαζόμενοι.
217 από τους 417, λέει η τελική καταμέτρηση, δεν έκαναν αίτηση. Πάνω από το 50%. Κανονικοί άνθρωποι. Σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης κράτησαν το κεφάλι ψηλά. Διαβάζω τα ονόματα. Για πολλούς από αυτούς ξέρω πόσο τραγικά δύσκολη είναι η επιβίωση. Για τον καθένα από αυτούς, για το κάθε «όχι», νιώθω περήφανη. Σε κάποια ονόματα βουρκώνω. Τώρα που βλέπω την κόρη μου να ανεβαίνει τις σκάλες χοροπηδώντας, θα της δείξω τη λίστα, και θα της πω, «να παιδί μου γιατί δεν έκανα αίτηση…».
Μάχη Μαργαρίτη
- από το asyntaxtostypos
- διαβάστε κι αυτό:
