Ενα από τα πρώτα πράγματα που διδάχθηκε η γενιά μου όταν μπήκε στη δημοσιογραφία στα τέλη της δεκαετίας του '80, αρχές του '90, ήταν ότι δεν κρίνουμε αποφάσεις της Δικαιοσύνης.
Λογικό ακουγόταν εκείνη την εποχή, καθώς οι πηγές πληροφόρησης ήταν μετρημένες στα δάχτυλα και το πολιτικό σύστημα είχε το αποκλειστικό προνόμιο να παράγει ειδήσεις υπό δημοσίευση ή όχι, οι δημοσιογράφοι το αποκλειστικό προνόμιο να τις μεταδίδουν (με όλες τις απαραίτητες επαγγελματικές ενέργειες και χειρισμούς) και οι πολίτες το μοναδικό προνόμιο να καταναλώνουν το δημοσιογραφικό περιεχόμενο χωρίς νασυμμετέχουν στις διαδικασίες παραγωγής του.
Αλλα χρόνια τότε όμως. Μέσα σε δύο δεκαετίες οι παραδοσιακοί μηχανισμοί παραγωγής,..
μετάδοσης και κατανάλωσης ειδήσεων άλλαξαν θεμελιωδώς και η νέα εποχή μπορεί να επιφυλάσσει ολίγον μπερδεμένους ρόλους για όλους, αλλά πλέον οι πολίτες -με οποιονδήποτε τρόπο και αν προκύπτει από τη χρήση τεχνολογίας- συμμετέχουν στο καινούργιο περιβάλλον, το νέο οικοσύστημα των ειδήσεων. Ακόμη και να μη γράφουν τη γνώμη τους στα social media, να συμμετέχουν ή όχι στη συνολική διαμόρφωση, άλλες φορές δίκαιη, άλλες άδικη, μηδενιστική. Είτε όμως μοιάζει με γιουχάισμα είτε με μαζική κραυγή αλήθειας και δικαιοσύνης, είτε με απάθεια, αυτό είναι. Οι άνθρωποι πλέον συμμετέχουν.
-διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
